Henüz gidememiş biri olarak şuraya içimi dökmek istiyorum..
Babam öleli nerden baksan 10 yıl kadar olmuştur. Babam öldüğünde 12-13 yaşlarındaydım. Ne annem tarafından bi destek aldım ne de akrabalarım tarafından. Sabah okula gider öğlende çıkınca çalışmaya giderdim. Uğraştım durdum derken en son liseden mezun oldum. Mezun olunca herşeyin çok daha güzel olacağını düşünüp dururdum. Üniversite tercihlerini yapmak,bölümler seçmek hangi meslekte uzmanlaşacağımı ne yapmak istediğimi kendi içimde arıyordum. En sonunda İngilizceye birazda olsa heves edip en sonunda İngilizce Öğretmenliği okumaya karar vermiştim. Üniversite sınavına girdim birkaç falso ile birlikte öğretmenlik olmasa da İngilizce Çevirmenlik bölümünü özel bir üniversitede %75 burs ile kazandım. Kenarda ki birikimlerim ve sürekli çalışacağımı da hesaba katarak üniversiteye kayıt oldum. Sonrasında ne mi oldu? Hiçbir hayalim gerçekleşemedi. Ev sahibim bizi evden çıkardı,pandemi patladı vs vs…
Tabi bu durumda devletten sosyal yardımlara başvuruyordum en azından bir nebze olsa da okula devam edebilmem adına… Tabi ki sonucu tahmin edebileceğiniz gibi olumsuz olarak bana geri döndü. En acısı da neydi biliyor musunuz ? Annemin babası yani dedem hayatta ve milyoner olarak yaşıyor. Sırf istemediği bi evliliği yaptığı için bizi hala kiralardan kiralara sürükleyerek,eğitimimi yarıda keserek yaşamış olduğum acıyı üst üste katlıyordu. Yaklaşık iki yıldır bi markette tezgahtar olarak çalışıyorum. Asla kimseyi aşağıda görmem ama bu kadar uğraşlarımın sonucu bu muydu? Sonsuza dek burada mı çalışıcam diye kendimi sıkarken aklıma green card başvuruları geldi. Bu ülkeden temelli olarak gitmek istiyorum çünkü hiçbir şehrinde veya semtinde saygı görmedim. Karşılaştığım insanların hiçbirinde iyi niyet göremedim. Ne ailem tarafından desteklendim ne de aile büyüklerim tarafından ne de devlet kanalından… ki ne acı bi durum bu. Belki de okulu bitirip alanımda uzmanlaşıp çok farklı bi hayata sahip olacaktım.
Ben bunları yaşadım ama asla kendi çocuklarıma bunları yaşatmayacağım. Onları böylesine bi ortamda büyütmek,onlarında aynı sorunlarla boğuşmaması için elimden gelenin en iyisini yapacağım. Yaşım 22 daha çok yolun başındayım evet ama son yıllarda yaşanan bu olaylar beni inanılmaz yıprattı.. Üstüne 60 bin TL borcumun olması da (babam tarafından kalan borçlar) benim artık bu ülkede tutunamayacagımı hissettiriyor bana. Vizem olsa 2 dakika bile durmadan direk iltica edicem ama işte hayat.. umarım DV2024 öncelikle kendim için sonrasında da herkes adına hayırlısı olur ve artık çıkar. Yıllardır bu anı bekliyorum resmen…