Annem çok üzüldü maalesef, ilk defa bu kadar üzgün gördüğümü söyleyebilirim. Üzüntülerle yaşamış bir kadın ama bu üzüntüsü beni etkiledi. Herkesin farklı bir hikayesi ve arkasında bıraktıkları, bırakacakları var. Annemin bu üzüntüsü dolayısıyla iyi bir araştırma sürecine girdim. Nelerle ikna edebilirim, nasıl derdimi anlatırım baktım. Bu da DS-260 formumu biraz geç göndermeme sebep oldu. O zaman da sıra numarama var diye rahattım. KCC form gönderim tarihine göre ilerledi. Bir sürü aksiyon oldu, hala sıramız gelmedi. Annem içten içe hala gitmemi istemese de, benim iyiliğim için kabul etti. Şu an tek beklentimiz mülakat.
Başta DV20,21 ve 22 kazananlarından gidemeyenler olmak üzere; umarım gerçekten isteyen herkesin mülakat alıp gidebildiği bir şekilde süreç tamamlanır. Gelecek yıllarda da umarım gitmeyi çok isteyen ve ihtiyacı olan arkadaşlara çıkar ve sorunsuz gidebilirler.