Bizim sonuçlarımız geçen sene bugün açıklanmıştı, 8 Mayıs. Hayatımın en mutlu anı diyemem ama en mutlu anlarından biriydi. Hemen o akşam forumu bulup üye olmuştum. Burada süreci zaten bilen, her yıl forumda sohbet odalarında gün sayarak bekleyen arkadaşlardan değildim. Hatta bu motivasyonları bazen beni olumlu anlamda şaşırtıyor. Çıkmaz diyenlerdendim. Sonuca bakarken çıktığını hissetmiştim ama öncesinde çok inancım yoktu.

Bir yıl oldu. Giden arkadaşlarımız var. Ben de dahil olmak üzere bekleyenler daha çok. İki pişmanlığım var. Biri Ds-260'ı geç onaylamak. Burada 16k olmamı baz alarak biraz rahat hareket ettim. Diğeri Telegram'a geç katılmak. Bunun sebebini kendimce "sürekli bunu düşünmemek ve çıkmamış gibi normal hayatıma devam etmeye çalışmak" olarak düşünüyordum. Pek öyle olmadı. Rüyalar değişti, hayaller oluştu. Belirsizlik durumu, forumda yazılanlar, bazen kulaktan dolma bilgilerle oluşan panik, bazen sevinç gibi duygu değişimlerini görünce Telegram'a katıldım. Her şeyden anında haberdar olmak gerçekten çok avantaj sağlıyor. Bu süre zarfında çok şey öğrendim, forumda ve forum dışında elimden geldiğince herkese yardımcı olmaya çalışıyorum ve olmaya devam edeceğim.

Dünden beri Dv2023 talihlilerinin sırası gelmesiyle içimde buruk bir sevinç oluştu. Belirsizlik beni ve bekleyen birçok arkadaşımın içinde zaten burukluğa sebep oluyor. Yeni talihlilerin foruma gelmesi, bizim eskimemiz ise "gidebileceksek" buna çok az kaldığı anlamına geliyor. Duygusal olarak da yeni talihlilerin gelmesiyle ne kadar çok gitmek istediğimi bir kez daha hissettim. Bu kadar insan buna mutlu oluyor, biz de bu mutluluğu bir sene önce yaşamıştık. Bu bekleme süresinde de biraz yıpransak da yeni arkadaşlar edindik, ortak amacımız doğrultusunda paylaşımlar yaptık. Bunun sonunun güzel bitmesini umuyorum ve bunu herkes için gönülden diliyorum.

@Muhtaradana @Programmer @Ranje Desteğiniz için çok teşekkürler, minnettarım. Filipinler'e gittim. Benden önce giden arkadaş "olumsuz" dönüş almış olmasına rağmen bu riski aldım. Ben de üzüldüm elbette ama içim de çok rahatladı. Beni üzen; adamların üç güvenlik aşamasını geçmeme izin verip, evraklarımı inceleyip, içeri girip konsolosa incelettikten sonra; "olumlu, sadece mail bekleyeceksiniz." diyerek bir hafta sonra olumsuz dönmeleri oldu. Orada ilgilenen kadın resmen sevincimizi paylaştı. Bir sarılıp kucaklaşmadığımız kaldı. Tüm bilgilerimizi not aldı.

Tekrar gittim ama başkasına denk geldim, ikinci seferde çok ilgilenmediler. Değil İngilizce, Türkçe bile konuşamayacak kadar demoralize oldum Mail ve yazı dilim iyidir. Çok doğru ve yerinde mailler yazdığımı düşünüyorum. Kapıda İngilizce ile bile derdimi çok güzel anlattım. Fantastik şeyler yaşadım. Bu kadar emek verip karşılığını alamamak çok üzücü. Yerimde kim olsa üzülürdüm. Çok kaderci biri değilim ama belki de gitmemem gerekiyor, bilmiyorum. Yukarıda bahsedilmiş, o arkadaşlarla Hindistan'a gitme durumum vardı; annem rahatsızdı, gidemedim. Hindistan'daki senaryonun aynısını yaşayıp farklı sonuç aldım. Kötü deneyimler de yaşadım. Yaşadığım maceraları mutlulukla yazacağıma inandım. Ara ara aklımda geldikçe üzülürüm ama geçer. Vicdanen çok rahatım, denemiş olmak da ayrıca mutlu etti. Bir daha ABD'ye gitmek ister miyim ya da Green Card'a başvuru yapar mıyım, sanmıyorum. Anlatmak istediğim çok şey var, uzun tutmamaya çalışıyorum. İnanılmaz maceralar yaşadım, müthiş özgüvenim sayesinde başıma işler açtım

Orada çok iyi bir dost edindim. Hatta "ABD'ye gidebilirsek ev arkadaşımı buldum" dedim Benden önce gidip bu süreçte yanımda olan, müthiş desteğiyle yol arkadaşım olan @emre34 'e çok teşekkür ederim. Emre'nin yanı sıra Filipinler'e gitme cesareti veren, beni gitmek istediği her ülkeye davet eden, son 3 aydır dert ortağım olan ve bana ilham veren @tugcecey 'e çok teşekkür ederim. Bir süre daha dert ortağı olmaya devam edeceğiz ne yazık ki. Orada olduğum süre boyunca neredeyse her gün bana durumu soran, bana destek olan, güzel dileklerini her an yanımda hissettiğim, samimiyetlerine tüm kalbimle inandığım ve "artık Amerika'da çok iyi arkadaşlarım var." dememi sağlayan Sevgili @sobrero , @melike-es ve @brock 'a da çok teşekkür ederim. Foruma ve kendime katacağım çok şey olduğuna inanıyordum. Katkı verenlere teşekkür faslını daha önce yapmıştım. Zaten foruma değer vermesem buraya bu deneyimi de yazmam. Bunca zaman her şeyi paylaştığım için bunu da paylaşmak istedim. Herkesin cesaret edeceği bir şey değildi, ben ettim. Bu açıdan kendime de inancım tazelendi. Zaten yazılım sektöründe çalışıyorum. ABD olmaz, belki başka bir fırsat olur. Bu süreçte tanışmamış olmamıza rağmen dualarını, iyi dileklerini, güzel düşüncelerini eksik etmeyen herkese teşekkür ederim.

Bize kısmet olmadı, belli ki olmayacak.

Mülakat alan, hayallerine yaklaşan, şimdiden Amerika'ya yerleşmiş olan tüm Dv2022 talihlileri için mutluyum. Hepinizin mutlu olmasını dilerim.

Bize desteğini esirgemeyen, süreç hakkında analizler kasan, zaman zaman moral veren başta Uğur Bey'e; inancı ve azmine çok imrendiğim muhtaradana'ya, Telegram'da sorumluluk alan, vakit harcayan tüm yetkili arkadaşlara teşekkür ederim. Bize verdikleri bilgiler doğrultusunda forumda da elimden geldiğince herkese yardımcı olmaya çalıştım. Artık mücadele edecek, takip edecek inancım kalmadı. Hakkınızı helal edin.

Süreç bitti artık arkadaşlar, kabul etmek gerek. Grup davasında da en son olumsuz bir durum gelişmişti. Davacılara öncelikli vize hakkı tanınmayacaktı. Şu an risk alıp, başka bir ülkeye gidip şansını deneyen şanslı arkadaşlar mülakat aldılar. Bu riske rağmen mülakat alamayan, belki biriktirdiği parasından olan şanssız arkadaşlar da oldu.

Hayaller kuruldu,
Uykular kaçtı,
Dostlar edinildi,
Yardım ortamı oldu,
Yalanlar söylendi,
Psikolog masrafları çıktı,
Antidepresana başlayan arkadaşlar oldu,
Hiçbir şey yapmadan sadece bekleyip mülakat alan arkadaşlar oldu,
Gece gündüz çabalayıp mülakat alamayan arkadaşlar oldu,
Belki mail atılmayan ülke büyükelçiliği kalmadı (Cibuti dahil),
İnsanlar kazanıldı,
İnsanlar kaybedildi.

Kimi arkadaşlarımız hayatları için yeni umutlara yelken açtı veya açacak. Kimi arkadaşlarımız hayata dair umutlarını tüketti. Kimi arkadaşlarımız gelecek seneler için umutlarını devam ettirecek. Ne yazık ki şanssız olanlar için durum bu. Kimisi için zor olacak ama hayat devam edecek. Ne yazık ki ben de bu gruba dahilim. Hayattan artık hiçbir beklentim kalmadı. Gerek kendime dair, gerek insana dair, gerek şansa dair.

Süreçle ilgili daha önce yardımcı olan yetkili arkadaşlara teşekkür etmiştim. Bir teşekkür de sn. @crazycells 'e. Bu forum gerçekten süreci sorunsuz ilerletmek için eksiksiz bilgi sunuyor. Maalesef bazen elde olan imkanların fazlası gerekiyor. Şans içinde şans gerekiyor. DV'nin rekor vize basılan yıllarından birinde çok sayıda Türk'e mülakat dahi layık görülmedi. Acı ama durum bu.

@debbieLA77 çok gözünüzde büyütüyorsunuz. Osman diye bir kardeşimiz var. Sürekli "Şu kadar çalıştım şunu aldım. Taş taşıdım BMW aldım. Bulaşık yıkadım bilgisayar aldım" videoları çekiyor. Kendini doğru düzgün ifade bile edemiyor. Ama çalışıyor ve kazanıyor.

Anna yengemizin eşi Mürsel abimiz var. Adam gittiğinde değil İngilizce, Türkçe konuşamıyordu Orada çalışarak yolunu buldu. Çalışan herkese hayat var orada.

@kolezyum ben de keyifle okuyanlardanım. Bu tarz işlere karışmayı pek sevmem ve yanlış anlaşılmak da istemiyorum ama Amerika'da Green Card ile yaşayanların tecrübeleri konusundan devam etseniz daha iyi olur diye düşünüyorum.

Hatta buraya yazdığınız tüm mesajları tek bir mesajda biriktire biriktire ilerleyebilirsiniz. Bizim gibi forumu iyi bilen üyeler zorlanmayacaktır ama gelecek yıllarda konuyu "ilk giriş işlemleri" olarak okumak isteyenlere bir kolaylık sağlamış olursunuz.

Hatta şöyle mesajlarınızı da toplamış olayım, belki sizin için kolaylık olur.

1.Bölüm
2.Bölüm
3.Bölüm
4.Bölüm
5.Bölüm

Heyecanla okuyorum, devamını sabırsızlıkla bekliyorum. Umarım biz de bu şekilde tecrübelerimizi yazabiliriz. Ben de tek gideceğim ve hiç tanıdığım olmadığı için iş bulma kısmını hallettikten sonra yalnızlığı fırsat bilip her konuda tecrübelerimi foruma yazacağımı düşünüyorum.

@avar bu duyguları anlayabiliyorum. Ben 4 yıl "bana çıkmaz" diye başvurdum. Başvurunca hayatıma hiç çıkmayacak gibi devam ettim. 28 Temmuz'da dağıtılan son mülakat hakkında bilginiz yoktur diye söyleyeyim. 2900lü numaralar beklerken mülakat dağıtımını 7000-10000 arasına yaptılar. 7000 olup mülakat alamayan da oldu. 7000 öncesi arkadaşlar alamadı. Düşünün, numaranız 3000 diye seviniyorsunuz. İlk gidenlerden olmanız gerekiyor. Ama mülakat alamıyorsunuz. Twitter'da takipleştiğim bir Dv2022 talihlisi bir arkadaş var. Telegram grubunda ve forumda yok. Formu doldururken bir sürü şüpheyle Ağustos ayında doldurmuştu. Onun da bu 7000-10000 bloğunda olduğunu bildiğimden mesaj attım. Mülakat gelmiştir sana dedim. Arkadaş 5 gün sonra mesajımı gördü. "Aaa evet gelmiş" dedi. O kadar umrunda değil ve muhtemelen gitmeyecek. Ama öte yandan biz kendimizi parçaladık. Ben geçen hafta işi bırakıp mülakat alma umuduyla Malezya'ya gitmeye kalktım. Malezya'ya gitmek için tek yön uçak bileti 25-30 bin tl. Olumsuz cevap alınca vazgeçtim. Paramı kurtardım ama ruh sağlığım kalmadı.

Belki de dediğiniz gibi kısmettir. Ben gerçekten çekilişe odaklanmayanlara çıktığına inanıyorum. Kısmette varsa oluyor belki de. Benden sonra formu onaylayıp mülakat alan oldu. 16000 civarında mülakat alan arkadaşlarım oldu. Hele son 7000lere dağıtılan mülakatı düşünün. Numaranız diyelim 7200. 7199 aldı, 7201 aldı. 7200 almadı. Neden almadı ? Bilen yok. Açıklama yok. Maillere yanıt yok. Olan hayatından 15 ayı erteleyen bize oldu. Ben bugün hayatıma devam etmekte zorlanıyorum. Evet çekilişte seçilmek vize garantisi demek değil. Evet herkes gidecek diye bir koşul yok. Ama mülakat dağıtım şekli o kadar adaletsiz oldu ki, olan kurduğumuz hayallere ve ertelediğimiz hayatlara oldu.

Bakın Ankara, İran'a da mülakat verme yükümlülüğünde. İranlı arkadaşlarımız da mülakat alsın, bu coğrafyadan kurtulsun, kendilerine hayat kursun. Ama askerlik yapanlar ret yiyormuş. Doldurduğunuz formda askerlik bilgisi giriliyor. Bakın İran'ın vize sayılarına. Yarısına yakını ret. Eee bu askerlik bilgisi sizde var. O zaman o arkadaşları çağırmayın, vize alma ihtimali daha yüksek Türk vatandaşlarını çağırın. Askerlik yapan İranlılar ret yemek için Ankara'ya geldiler, biz hayatımızı değiştirecek 3 dakikalık mülakata çağırılmadık.

Bu forumda bu süreçleri çok iyi bilen arkadaşlar var. Ama aslında kimse çok iyi bilmek zorunda değil. Banane KCC'nin mesai saatlerinden ? Ama biliyorum, çünkü günlerce mail bekledim. Mesaileri başlasın da cevap yazsınlar diye bekledim. Hangi KCC çalışanı hangi maili atacak onu bile ezberledik. Oysa yapmamız gereken sadece hazır bekleyip mülakat mailimiz geldiğinde evrakları hazırlayıp süreci ilerletmekti. Bugün bir insanın en kıymetli hazinesinin zaman olduğuna inanıyorum. Ben biriyle buluşuyorsam, 1 saat bekletirse haliyle bozulurum. Siz bugün otobüs 10 dakika geç kalsa bozulursunuz. Çünkü en değerli şey olan zamanınızdan çalınıyor. Bugün bizim zamanımızdan 15 ay çalındı.

Böyle şeyler yazınca Dv2020, Dv2021 kazananı arkadaşlara haksızlık ediyor olmayayım. Kendilerine her zaman destek olmaya hazırım. Kendilerinin en büyük şanssızlığı Covid süreci oldu maalesef. Mahkeme kazandılar, rezerv edilen vize sayısı belli. Ona bile yokuş yapıyorlar. Bizde covid yoktu ama covid etkilerini bahane ettiler. Öte yandan neredeyse rekor vize basıldı Dv2022'de. Birçok ülke %75-%80 oranında mülakat dağıttı. Koskoca Ankara %55 civarı mülakat dağıttı. Eee ben şimdi Dv2024'ü kazanırsam nasıl sevineyim ? Nasıl hayatımı buna göre planlayayım ? Çok yazık ettiler.

@icf okurken duygulandım. Sizinle beraber kendi 15 aylık sürecim ve stresli bekleyişim gözümde canlandı. Siz mülakat aldığınızda da kendim mülakat almış gibi mutlu olmuştum. Her mülakat dağtımında "mail geldi mi?" diye ilk size sormuştum. Büyükelçilik nasıl bir yer artık hayal bile edemiyorum ama orada birbirinize nasıl sarıldığınızı ve nasıl duygulandığınızı gözümde canlandırabiliyorum. Aylardır kendim için o anın hayalini kuruyorum.

Mülakattan sonra her ikinizin de bana destek mesajı yazması çok duygulandırdı. Bu süreçteki desteğiniz, dualarınız, moral veren her mesajınız için minnettarım. Samimiyetiniz için çok teşekkür ederim. En güzel günleri ve Amerika'da çok güzel bir hayatı hak ediyorsunuz. Dilerim birkaç sene içerisinde tekrar kazanıp sizi orada da görebilirim. Hakkınızı helal edin.

Temmuz'a 20 mülakat dağıtıldığı Mayıs ayından beri foruma girmiyordum. Bu süreçte vizesini alan herkesi tebrik ederim. Bunca zaman çektiğiniz stres ve sıkıntıyı unutturacak, tüm bunlara değecek güzel bir hayat dilerim.

@avar Emre Bey'in söylediği gibi. Bu sene psikolojik eziyet gördük maalesef. Dv2022 ile kazandığımızda; Dv2021'den deneyimli arkadaşlar şunu diyordu :

"Şanslısınız. Siz mutlaka mülakat alırsınız. Artık büyükelçilikler açık."

Dv2022 tam bir eziyete dönüştü. 2021 Ekim, Kasım, Aralık'ta iki elin parmaklarını geçmeyen sayıda mülakat dağıtıldı. İlk buluşmada Yekta'yı hepimiz dualarla ağırladık. Şubat'ta Mart için 350 civarı dağıtım olunca "tamam, iki tane daha bundan dağıtılsa hepimiz gidiyoruz." dedik. Ha şimdi bakınca 1 tane bile dağıtılsa çoğumuz gitmiş olacaktık. Bir daha o sayılara ulaşılmadı. Ayrıca dağıtımlar adaletsiz yapıldı. Ds-260 gönderimine göre dağıtılması düşük numaralılara adaletsizlik olurken, Mayıs submit bitince başa dönmesi de Ds-260'ta sırası gelenlere adaletsizlik oldu. Hoş, başa da dönmedi. Rastgele bir blok seçip ona gönderdiler. Bu da birçok insana adaletsizlik demek. Diğer konsolosluklar en azından cevap dönerken, resmi bir açıklama yaparken, tweet yazarken; Ankara hep kayıtsız kaldı. 15 ay hayatımızı erteledik, ertelediğimizle kaldı. Dv2022 bir çoğumuza psikolog masrafı olarak döndü. "Keşke çıkmasaydı" diyecek noktadayız. En azından hayatımıza devam ederdik. Bir yılda işe daha fazla odaklanıp belki terfi alırdım. Belki aşık olur, ciddi bir ilişki yaşayıp evlenirdim. Belki evime almayı ertelediğim o kadar eşyayı alırdım. Kendime "yük olmasın" diye yapmadığım alışverişleri yapardım. 166xx numaralı seçilen olarak mülakat dağıtımları sıralı yapılsa, atıyorum 155xx'te bitse; "kısmet değilmiş, sıram gelmedi" diyebilecektim. Ama dağıtım şeklinin adaletsizliği insanı ayrıca üzüyor. Ha bu 26K arkadaşlarımızın gitmesine sevinmedik anlamına gelmiyor tabii ki. Bilakis, çok sevindiğim arkadaşlar oldu. Bir kısmımızın arkada kalacağı belliydi ama en azından %80 oranlara çıkmaları gerekiyordu.

Dv2023 talihlileri için "şanslılar" diyen arkadaşlarımız var. Ben katılmıyorum. Ankara backlogta bekleyen vizelerin (yanlış hatırlamıyorsam) %25'ini eritmiş. Eee Dv2023'te de bu backlog olayı devam edecek demek ki. Üstüne Dv2022 sonrası Dv2023 kazananları erkenden Ds-260 formlarını doldurdular. Adil olan CN'ye göre mülakat dağıtılması olacak. Ya da rastgele "çekiliş içinde çekiliş" yaparak mülakat dağıtmaya devam edecekler.

Dv2023'e başvurmamıştım. İki etken vardı. 1- 2022 ile gideceğime çok inanıyordum. Bir yerde hayatta şansım dönecekti, o gün bugündü. 2- Bir kişi dahi olsa kimsenin hakkını yemek istemedim. Sonuçta ben katılmadığımda katılanların şansı çok az da olsa daha fazla olacaktı.

Pasaport şartı olmaması dolayısıyla şans çok daha düşük. Ama hadi Dv2024'e başvurdum, kazandım diyelim. Numaram da 22xxx oldu. Eee yine sancı çekeceğim. Formu muhtemelen o gece, olmadı ertesi gece dolduracağım. Ama yine sancı çekeceğim. Haliyle bundan sonraki DV süreçleri için şansımın çok çok az olduğuna inanıyorum. İnsanlarda genel olarak böyle bir şevk kırılması var ve bu çok doğal.

@Nkah Merhaba, yorumunuz için çok teşekkür ederim. İnanın bu tarz yorumlar bana ve benim gibi arkada kalanlara çok büyük moral oluyor. Bu anlatabildiğim yüzü. Bir de anlatmadığım, bildiğim ama anlatmak istemediğim konular var. Şu an psikolojik olarak zor süreçten geçiyoruz. Beni rahatlatan ise sizin gibi düşünüp yorum yazanlar ve benimle aynı hisleri yaşayan arkadaşlarım oluyor. Onlar için de elbette çok üzülüyorum. Zaten bir yerde kader arkadaşı oluyorsunuz. Ama böyle bir konuda, bu hisleri yaşayan tek insan olmamak duygusal anlamda iyi hissetirmese de; biraz daha az kötü hissettiriyor. Sadece gece başınızı yastığa koyduğunuzda yalnızsınız. Gece 4'te tuvalete kalksam aklımda bu konu oluyor. Aylardır böyle maalesef.

Maalesef Ankara için kimseyle iletişim kuramadık. Dilekçe yazıp posta ile de gönderdim. Bakın bugün Uruguay'a mail yazın, size cevap dönüyorlar. Kuveyt'e yazın, dönüyorlar. Ha kapasite az, iş yükü az derseniz eyvallah ama Ankara'da iş yükü çoksa da buna göre çalışan sayısı vardır diye düşünüyorum. Bir tweet yazmak bu kadar zor olmamalıydı. Nisan-Mayıs'ta bize süreçle ilgili bir tweet yazılsa, zaten bir çoğumuz dosya taşımayı araştırmaya daha erken başlayacaktık. ABD'de yaşayan yetkililerle iletişime geçmeyi deneyenler oldu. Göçmen kökenli senatörlere yazanlar, sosyal medya üzerinden sesini duyurmaya çalışan arkadaşlar oldu. ABD'nin tamamen kendi politikası olduğundan bir dönüş beklemedik açıkçası. Tek temennimiz dikkat çekebilmekti. Jeff Flake gelir gelmez 300 küsür mülakat dağıtıldı, devamı gelmedi. Benim iyi bir işim var. Odaklanması zor olsa da birkaç ay üzülüp, hayata devam edeceğim. Ama benden çok daha kötü durumda olan arkadaşlarım var. 20'li yaşların başında olup burada kendine gelecek göremeyen, tek amacı ABD'de hayat kurmak olan kardeşlerim var. Kendisini düşünmeyip çocuğunun geleceğini düşünen arkadaşlarım var.

Elbette üzgünüm, bakın bu konuda yazdıkça yazarım Aylardır içimiz şişti zaten biriktirmekten. Derdim ajitasyon da değil, gerçekler bunlar. Vicdanım ise çok rahat. Pişmanlıklarım var ama süreçte kimsenin hakkına girmedim ve çıkara dayalı olmayan iyi arkadaşlıklar kurduğumu düşünüyorum. Olumsuz yorum yapmayayım ama DV2023'e de başlangıç için oldukça az mülakat geldiğini düşünüyorum.

Sorunuzu atlamışım. Ankara bugüne kadar hep bir sefer mülakat dağıttı. Ayın bir haftasına dağıtıp, kalan 3-4 haftaya vermediği de oldu. Sadece geçen ay 96 dağıttı, peşinden bir 20 daha verdi. Ama Eylül için devam ederler demek hayalcilik olur. Zaten kota da fazlasıyla aşılmış durumda. Olan Türk talihlilere oldu ne yazık ki.

Ben ABD dosyasını 2 hafta önce Filipinler'den döndüğümde kapattım. Dünyanın sonu gibi geliyordu ama değilmiş. Ummadığım bir şekilde kendimi buldum, özüme döndüm. Bu süreçte vize alamadığına çok üzüldüğüm arkadaşlarım var. Ama genel olarak sevdiğim arkadaşlarımın çoğu vizelerini aldılar. Hepsine mutluluklar diliyorum Belki bir gün, farklı şartlarda tekrar görüşürüz.

@Programmer abime ve @Muhtaradana 'ya temiz vicdanları ve güzel yazıları için teşekkür etmek istedim. Elinize, yüreğinize sağlık.

@Muhtaradana @Programmer @Ranje Desteğiniz için çok teşekkürler, minnettarım. Filipinler'e gittim. Benden önce giden arkadaş "olumsuz" dönüş almış olmasına rağmen bu riski aldım. Ben de üzüldüm elbette ama içim de çok rahatladı. Beni üzen; adamların üç güvenlik aşamasını geçmeme izin verip, evraklarımı inceleyip, içeri girip konsolosa incelettikten sonra; "olumlu, sadece mail bekleyeceksiniz." diyerek bir hafta sonra olumsuz dönmeleri oldu. Orada ilgilenen kadın resmen sevincimizi paylaştı. Bir sarılıp kucaklaşmadığımız kaldı. Tüm bilgilerimizi not aldı.

Tekrar gittim ama başkasına denk geldim, ikinci seferde çok ilgilenmediler. Değil İngilizce, Türkçe bile konuşamayacak kadar demoralize oldum Mail ve yazı dilim iyidir. Çok doğru ve yerinde mailler yazdığımı düşünüyorum. Kapıda İngilizce ile bile derdimi çok güzel anlattım. Fantastik şeyler yaşadım. Bu kadar emek verip karşılığını alamamak çok üzücü. Yerimde kim olsa üzülürdüm. Çok kaderci biri değilim ama belki de gitmemem gerekiyor, bilmiyorum. Yukarıda bahsedilmiş, o arkadaşlarla Hindistan'a gitme durumum vardı; annem rahatsızdı, gidemedim. Hindistan'daki senaryonun aynısını yaşayıp farklı sonuç aldım. Kötü deneyimler de yaşadım. Yaşadığım maceraları mutlulukla yazacağıma inandım. Ara ara aklımda geldikçe üzülürüm ama geçer. Vicdanen çok rahatım, denemiş olmak da ayrıca mutlu etti. Bir daha ABD'ye gitmek ister miyim ya da Green Card'a başvuru yapar mıyım, sanmıyorum. Anlatmak istediğim çok şey var, uzun tutmamaya çalışıyorum. İnanılmaz maceralar yaşadım, müthiş özgüvenim sayesinde başıma işler açtım

Orada çok iyi bir dost edindim. Hatta "ABD'ye gidebilirsek ev arkadaşımı buldum" dedim Benden önce gidip bu süreçte yanımda olan, müthiş desteğiyle yol arkadaşım olan @emre34 'e çok teşekkür ederim. Emre'nin yanı sıra Filipinler'e gitme cesareti veren, beni gitmek istediği her ülkeye davet eden, son 3 aydır dert ortağım olan ve bana ilham veren @tugcecey 'e çok teşekkür ederim. Bir süre daha dert ortağı olmaya devam edeceğiz ne yazık ki. Orada olduğum süre boyunca neredeyse her gün bana durumu soran, bana destek olan, güzel dileklerini her an yanımda hissettiğim, samimiyetlerine tüm kalbimle inandığım ve "artık Amerika'da çok iyi arkadaşlarım var." dememi sağlayan Sevgili @sobrero , @melike-es ve @brock 'a da çok teşekkür ederim. Foruma ve kendime katacağım çok şey olduğuna inanıyordum. Katkı verenlere teşekkür faslını daha önce yapmıştım. Zaten foruma değer vermesem buraya bu deneyimi de yazmam. Bunca zaman her şeyi paylaştığım için bunu da paylaşmak istedim. Herkesin cesaret edeceği bir şey değildi, ben ettim. Bu açıdan kendime de inancım tazelendi. Zaten yazılım sektöründe çalışıyorum. ABD olmaz, belki başka bir fırsat olur. Bu süreçte tanışmamış olmamıza rağmen dualarını, iyi dileklerini, güzel düşüncelerini eksik etmeyen herkese teşekkür ederim.

@debbieLA77 çok gözünüzde büyütüyorsunuz. Osman diye bir kardeşimiz var. Sürekli "Şu kadar çalıştım şunu aldım. Taş taşıdım BMW aldım. Bulaşık yıkadım bilgisayar aldım" videoları çekiyor. Kendini doğru düzgün ifade bile edemiyor. Ama çalışıyor ve kazanıyor.

Anna yengemizin eşi Mürsel abimiz var. Adam gittiğinde değil İngilizce, Türkçe konuşamıyordu Orada çalışarak yolunu buldu. Çalışan herkese hayat var orada.

@LA1907 hayırlı olsun, gözünüz aydın. Aynı senaryoyu başka ülkede yaşadık. Evraklarımızı alıp içeri gittiler. 10-15 dakika bekledik. Kız içeriden sevinerek geldi, olumlu dedi. 3 kere sordum, emin olamadım. Hepsinde olumlu dedi, zaten sevincimizi de paylaştı. "Şu an sadece mail bekleyeceksiniz" dedi. Bir hafta bekledik, olumsuz mail geldi. Süreciniz çok tanıdık geldi ama bizimki maalesef bir dünya masraf karşılığı edinilen hayat tecrübesi oldu. Çok güzel hikayeler biriktirdim burada, dönünce uzun uzun "mülakat alamama deneyimi" yazmayı planlıyorum.

@istavrit neden bu kadar uzun sürdü çok merak ettim. En kısa zamanda okumak dileğiyle. Hayırlı olsun, gözünüz aydın.

@Erkand Twitter'da ben de bu yöntemi kullanıyorum. Özellikle Free Ironstone ve October Nazım Stone'da Kendi isimlerini aratıyorlar çünkü. İsim şaşırtmadı bu arada maalesef, aylar önce abonelikten çıktım.

Benim inandığım bir şey var. ABD'ye giden Türkler bir süre sonra her şeyi maddiyata vuruyor. "Saatlik danışma 30 dolar" diyenler var. Olur da bir gün gidebilirsem yardım edebildiğim herkese yardım edeceğim ve böyle küçük hesaplarla uğraşmayacağım.

@umitaluc hayırlı olsun Ümit, gözün aydın

@berke1998 sizi ve @datanist 'i bağlayan bir durum bence de yok. Telegram'da özelden de yazmıştım, cevap alamamıştım. Çok araştırdınız, çok hak ettiniz ve aldınız. Tebrik ederim, ikinizi de ayrıca tebrik etmiştim zaten. (Emojiyle de olsa )

Melike Hanım'ın, benim ve konuyu detaylı bilen diğer arkadaşların bildiklerini artık herkes biliyor. Sadece vizesini alan bunu dile getirmiyor, en doğal hakları. "Ağlayın" demenizi bekliyordum. Genel olarak gruptaki üslubunuz buydu. İster ağlarım, ister üzülürüm. En doğal hakkım. Sizin de vicdan azabıyla şu an insanları grup grup toplayıp farklı ülkelere yönlendirdiğinizi biliyorum. Sizi ilgilendiren bir durum olmadığını yazıp "yol arkadaşlarınızı" savunuyorsunuz. Excel'de dönen hileden tutun, mülakat almadığını iddia edip bunu söyleyenlere "ya özür dile, ya gruptan çık" diyenlerin forumda iş görüşmesi deneyimi yazdığını da biliyoruz. Bunu söyleyenin Telegram'da konuyu yasaklayan ve 2 gün sonra mülakat alan kişi olduğunu da. 28 Temmuz'da sizinle birlikte Bosna'da olduğunu da. "Karadağ'da 6 erkek bir odada kalıyoruz, iki gözüm önüme aksın mülakat almadım" diyen kardeşimizin de

Çok iyi bir insansın, gerçekten iyi niyetlisin. (Burada "sen" hitabımı yadırgamazsın umarım) Ama bunları biliyor olmana rağmen neden savunduğunu anlamakta güçlük çekiyorum.

Zaten süreç benim için bitti. Ağlama duvarı üslubu benim için üzgün bir insana kullanılmayacak kadar çirkin olsa da yalan değil. Çok üzüldüm ve üzülüyorum. İnsani bir duygu, şikayetim yok. Ağlamak ayıp da değil. Kimseyi de suçlamıyorum, hiçbir zaman suçlamadım. Bir yalan yakaladım, takip ettim, sorguladım. Yine olsa yine yaparım. Ama en azından insanları yanlış yönlendirip, kimsenin arkasından iş çevirmeden bu süreci tamamladığım için vicdanım rahat. Yolunuz açık olsun hepinizin, dilerim orada hayal ettiğiniz işleri yapabilir ve hayal ettiğiniz hayatları yaşayabilirsiniz.

@melike-es "bazı arkadaşların güzel sonuçlarını bekliyorum" cümlesindeki bazı arkadaşlardan biri olduğum için çok teşekkür ederim.

Umarım arkadaşlığımız burada kalmaz ve yolumuz orada da kesişir. Dile gelmeyenleri kısaca dile getirmiş olman bile ne kadar temiz ve vicdan sahibi biri olduğunu gösteriyor benim için İyi ki varsın, ABD'deki hayatında mutluluklar.

@Erdem-0 yeterli olur. Yaşınız küçük olsa da insanın sevgilisiyle evlenip gitmesi kadar doğal bir süreç olamaz.