Ben ilk kez bu yıl başvurdum çekilişe, eşim ve kendi adıma. Önyargı işte, internette hep GC ile ilgili aracı şirketlerin reklamını görmekten, nedense başvuru çok masraflıymış gibi bir algı oluşmuş kafamda. Yurtdışıyla ilgili hayaller var ama hem yasal olup hem bu kadar kestirme bir yol olduğunu bilmediğimden sadece hayalden ibaret.
Sonra bir gün youtubeda, GC kazanıp giden bir Türk'ün Amerika'da yaptığı iş ve kazandığı parayla ilgili videosu denk geliyor. Sağ tarafta önerilen videolarda bir başkası Amerika'ya gitmeye nasıl karar verdiğini ve GC sürecinde başından geçenleri anlatıyor. Böyle farklı 5-6 ailenin videolarını izliyorum ve gördüğüm şey, herkes buraya göre daha mutlu, daha huzurlu, alım gücü yüksek, temel giderler ucuz, her yer yemyeşil, trafikte hiç anormal davranışlar yok. "Bana da çıkacak" diyorum. İster hayalperestlik deyin, ister kendini kandırmak...
Dediğim gibi bu yıl ilk kez başvurdum. "İnsan" gibi yaşamak için. Eylül'de doğacak çocuğumun daha iyi bir eğitim alıp, daha özgür bir ortamda yetişmesi için. Ülkemden umudu kestiğim için, gelecekle ilgili en ufak bir ışık görmediğim için. O bahçeli evlerde oturup, o büyük arabalara binmek için. Benzin 6 lira, dolar 4 lira olduğu için. Milletin 20 bin verdiği arabayı devletim bana 100 bine sattığı için. Milletin bahçeli, havuzlu, garajlı müstakil ev aldığı paraya 80 m2 apartman dairesi alamadığım için.
Kendimi o kadar kaptırdım ki, GC çıksa yerleşeceğim eyaleti, oturacağım evi, alacağım arabayı araştırıyorum vakit buldukça. Bu sayede biraz da ülke gündeminden uzaklaşıyorum işte. Umarım gönülden isteyen herkes bu mutluluğu yaşar.