Kişisel tecrübeme göre, akraban ya da Türkiye'deki ortak geçmişinizden tanışıklığın bulunan bir arkadaşın yoksa, Amerika'ya gittiğinde, senden önce gidip, düzenini kurmuş Türkler'den destek almak pek kolay değil. Ermeniler, yeni gelenlerine (kalacak yerine, işine, göçmenlik işlemlerine varıncaya kadar) müthiş destek veriyorlar. Koreliler, Vietnamlılar aynı şekilde (Çinliler'de işin içine siyaset giriyor. Japonlar da fazla "batılı" olmuş). Türk'e sahip çıkan Afgan gördüm (Muhafazakar bir kardeşimize, "din kardeşim" kisvesi altında). Türk'e sahip çıkan Amerikalı gördüm (Misyonerdi; inancını tebliğ etmeye çalışıyordu ama, çıktı mı; çıktı). Türk'e sahip çıkan Türk hiç görmedim. "Sezer, Ecevit'in suratına anayasa fırlattı. Dolar bir gecede 690.000 Lira'dan, 1.300.000 Lira'ya çıktı. Artık gece hayatı bitti. Turistik gezilere de gelemem" dediğimde, "Parası olmayan Amerika'ya gelmesin kardeşim!" diyen Türk gördüm. Üniversitede bölüm başkanı ve piyasada şirket sahibi olup, o güne kadar her milletten onlarca kişiyi işe soktuğu halde, yeğeni "Şu çocuğun da elinden bir tutuver" dediğinde, benim görmediğimi zannettiği jest ve mimiklerle "Sus! N'apıyorsun?" diyen Türk gördüm. Benden önce gidip, düzenini kurmuş hiçbir Türk'ten destek görmedim. Biz, memleketlimizin elinden tutmak konusunda pek başarılı bir millet değiliz maalesef. Benim tecrübeme göre, 10'da 1-2 bile iyi bir oran. O kadar varsa, yine şükürler olsun...