https://i.imgur.com/U0S1dCz.jpg
Herkese selamlar. Dün North Carolin’a Cary’e akrabamın evine taşındım. Tam Amerikan filmlerindeki gibi buralar. Her yer orman ve ormanın içinde bu tip yerleşim yerleri var. Arabasız burada yaşamak imkansız. Akrabamın bisikletiyle etrafı gezmeye çıktım, market olsun, alışveriş merkezi olsun hepsi çok uzaktalar. Bunun yağmuru var sıcağı var mümkün değil bisikletle bir yere gidip gelmek.
Buralar çok güzel ama dışarıda insan yok. Tam New York’a alışmıştım, kendime az ama öz güzel arkadaşlar edinmiştim. İyi kötü günlük masraflarımı bisikletle uber yaparak çıkarıyordum. Akşam 6-7 gibi çıkıp geceye kadar yapıyordum. Hem eğleniyordum hem para kazanıyordum. Restoranlardaki işçiler artık beni tanıyordu, arkadaş olmuştum bazılarıyla. Sokakta renkli ilginç insanlar görüyordum. Sıkılmıyordum ilk zamanlar gibi.
Buraya geldim yine bunalıma girdim. Dünde beri ağlamalarım geri başladı. Eskiden sadece ailem için ağlardım şimdi NYC’deki arkadaşlarım içinde ağlıyorum. Birkaç ay sabredeceğim. Beğenmezsem NYC’ye geri döneceğim. Gelmesem içimde kalacaktı. Görüp tecrübe ediyorum.
https://i.imgur.com/5herBT0.png
2018’de şöyle bir caps yapıp başka bir forumda paylaşmıştım. Şimdi hayallerim gerçek oldu. Hayat çok garip, hiç gerçekleşeceğini düşünmezdim ama şimdi böyle bir mahallede böyle bir evde oturup bunları yazıyorum. Fakat hiç mutlu değilim.
Burada maneviyat yok. Eve gelince ailenle oturup sohbet edememek çok kötü bir şey. Buna değer mi diye kendime sorup duruyorum. Şimdilik böye ne yaptığımı ben bile bilmiyorum. Akrabam sağolsun benden kira istemiyor. Önce İş bulup para kazan diyor. Market alışverişi yaptım, neden aldın evde her şey var diyor. Ben de utanıyorum başkası alan şeyleri yemeye.
Şimdilik böyle.