genel olarak yazilanlari okuyunca hem uzuldum hem insanimizi bu hale getirenlere kızdım.
bence, insanlarin umutlarini kaybetmesi adeta yasarken olmesi demek. gecmis yillarda ulkenin durumu bugune gore daha iyi durumdayken insanlar ilk 25.000 hatta 30.000 e kadar cn icin mutlu oluyor cogunlukla da mulakat tarihi ve sonrasinda vizelerini aliyordu. aos ya da baska bir ulkede mulakat almak 30.000 ustu icin dusunulecek bir durumdu.
trump, covid 19, afganistan vs. derken surec tikanmaya basladi. bunlar olurken ayni gunlerde birileri de ulkenin icinden gecti.
simdi ise cs 5000 ustu ise aos ya da baska ulke dusunmek cok normal. diger yandan cekilisi kazanma dusuncesi akla gelir gelmez ayni anda bu isin maddi boyutu da geliyor.
bir cok mesajda forumda eski hareketliligin olmadigindan bahsedilmis, bence basvuranlarin hayalleri degistigi icin bu sakinlik. daha once vizeyi alinca nereye yerlesirim, ne is yaparim diye hayal kurulurdu, simdi buyuk cogunluk kazansam bile sira gelir mi, dolar ne olur gibi seyler dusunuyor. ne yazik ki hayalde bile yurtdisina cikmak sorun haline geldi.
ben mi? o kadar uzun zamandan beri basvuruyorum ki.... hatta gidince tir soforlugu ile baslarim diye hayal kurarken gitmeden tir soforu oldum bu satirlari da dinlenirken yaziyorum.
hayat cok enteresan, umutlarinizi asla kaybetmeyin, hersey hayal etmekle baslar ve ayaklari yere basmak her zaman onemlidir. ilk basvuru yapanlar cok heyecanlanip cikmazsa biraz fazla uzulse de cikarsa ne mutlu , cikmazsa hayat kaldigi yerden devam eder. biga dan selamlar....