Greencard çıkmadan ABD'ye adapte olmak

[charon]

@Abraham-Trust tamir işlerinde inanılmaz bir açık var.
özellikle araba tamir. İşini bilen binlerce doları cayır cayır yapar

[Calibraturbo]

@charon yapacam karoser tamiri belim tutmayana kadar sonrada olene kadar bahce havuz bakim idris usta gibi.guneyden curuksuz gamyon alip kuzeye satacam.curuklu ici kavrulmamis kuzey arabasini alacam.disi ici kavruk ama curuksuz guney arabasiyla ciftlestirip bir tam connoiseur barrett jackson makinalari yapicam okutacam

[sadikcagan]

beyin göçü bende oluştu.amerikada yaşamayı çok istiyorum ama yıllardır green card çıkmıyor.bugün çıksa bugün giderim.tereddütüm sadece ingilizcem yok o.dil dışında zorluk çekeceğimi sanmıyorum.kolay adepte olurum.

[emirgenco]

Arkadaslarinda dedigi gibi buradaki turklere guvenmeyin bu ilk uyarim. Sonra dil olayini cozmeniz sart. Para kazanmak istiyorsaniz eger duzgun mesleginiz yoksa cok zorlanirsiniz bu yuzden en Az iki is sart burada yasaminizi surdurmek icin ve birazda olsa para biriktirmek icin

[Abraham Trust]

Buraya geldigimde 120kiloydum simdi 5 ay sonunda 97 kilo olmusum. Ewet calisiyorum arkadaslar etrafimda hic turk yok oda tuttum yabanci, calistigim yerler yabanci. Biraz zorlandik buzamana kadar bu bir gercek. Sunu soyleyebilirim ingilizcenizin olmasi ve iyi bir insan olmaniz size cok fayda katacaktir. Rahat olun mumkunse cok iste calisin. Burasi turkiye gibi degil niye baska iste calisiyosun diye kimse sizi sorgulamaz. Her isi sahiplenin oncelikle kendinize meslek yapin ve o iste ekmek arayin. Birde burda patronlar sizi otururken gormek istemiyorlar. Cunku burdaki patronlar oturarak para kazanmiyor o yuzden onlara saygi olsun diye onlardan daha az oturun hatta hic oturmayin.

[ilkerkaynar90]

Green card cıkmadan adaptasyon konusunda oldukça yol aldık.. başlarda eyaletlere bakıyorduk sonrasında ise ne işler yapabiliriz konularına geçtik ve an itibariyle amerikadaki tüm marketleri nerdeyse ezberledik hangi eyalette hangi bölgeler temiz yaşanabilir hangi işlerle başlayabiliriz ne gibi eğitimlerle kendimize farklı yollar çizebilirize kadar devam eden bir süreç…
Adaptasyon işi tamam ancak green card cıkmazsa konularıda bir o kadar zor ilerliyor zira e2 vizesi vs her olayı düşünüyoruz her ihtimalin altını çize çize gidiyoruz.
Bir çılgınlık yapıp çalışma iznimiz yokken gitmek istemediğimiz için devam ediyoruz araştırmalara neler yapmalıyız kısmına.. eğer öğrenciyken yada bekarken bir şekilde içinde bulunduğumuz şart ve durumlar böyle olsaydı meksika üstü dahil her türlü şu an amerikadaydım.. ancak burada kazançlarımız güzel gidiyorken orada kaçak olmak istemiyoruz. Mantıklı şekilde umarım bizlerde gitmiş olur ve oradan yazabiliriz bu konulara.. dışarıdaki adaptasyon süreci ile oraya gittiğimizde yaşadıklarımızı akıl süzgeçinden geçirebiliriz.

[Kadir1]

Dil öğrenin , mümkün olduğunca dil çalışıyorum
Dil olunca en azından bir yolunu bulursun

[ilkerkaynar90]

@Kadir1, içinde söyledi: Greencard çıkmadan ABD'ye adapte olmak

Dil öğrenin , mümkün olduğunca dil çalışıyorum
Dil olunca en azından bir yolunu bulursun

Az önce dil eğitiminden çıktık çoktan başladık kendimizi hazırlamaya kesinlikle en önemlisi bu

[ARDA 1]

Öncelikle Merhaba,

Amerika hayali hepimiz kurduğu bir hayal şuan 6 aydır bununla ilgili videolar izliyoruz.

Benim şahsi düşüncem sırf gitmek için değil gidildiğinde sürdürebilirlik sağlayabilecek potansiyel mutlak şart heleki evli ve çocuk sahibiseniz.

Türkiyedeki deneyim,sektör bilgisi orada liseden mezun olan biri ile eş değer bile görülmüyor olabilir illaki zor zamanlar olacaktır ve bunlara göğüs germek gerekir. Evet bizde bu çekilişe katıldık bir hayal ve elimde bir çok meslek var yöneticilikten tutun en alt sektöre kadar.( elektirik,su tesisatı,boya,marangozluk,üst düzey yönetici asistanlığı,operasyon yönetmenliği,emlak danışmanlığı, tekne broker, yat ve tekne tadilatları operasyon yönetmenliği,pazarlama, bunca mesleğe rağmen amerikada yaşamak ve orada çocuklarımızın büyümesi ve geleceğini şekillendirmeyi düşünüyoruz ve gittiğimizde dords,lift,uber gibi meslekler de başlayacağımızı biliyoruz.
ama buna hazırız ve gidecek olan herkesin öncelikle hazır olması gerekiyor hayali rüya gibi yaşamamak için.

Sonuç olarak en önemlisi ise amerikada yaşayan türklerin birbirine gerçek anlamda destek olmaları vicdani bir duygudur. maddi yardım kimse beklemez sanırım fakat bir ehliyeti alırken nerden alınır hangi market uygundur hangi arabayı nerden alırız konusunda bile destek olmaları insanımızın kalitesini ortaya koyar ( dolandırıcılık amacı ile yapanlar mutlaka vardır) iyi insanlardan bahsediyorum vakti olmayabilir fakat bildiği birşey vardır onu paylaşabilir.

çekiliş çıkar ise bize ilk yapacağım iş iyi insanlardan menfaat beklemeden karşılıksız bilgi paylaşımları yapmak olacaktır.
bu yarınlarımız olan çocuklarımıza katkı sağlamaktır.

herkese bol şans
saygılarımla

[ARDA 1]

evet ingilizce öğrenmek apayrı bir konu fakat izlediklerimiz den yola çıkıyoruz oradaki dil ile burada öğretilen çok farklı deniliyor bizde bu yüzden öncelik olarak burada harcayacağımız dil eğitimini orada almaya karar verdik buradan video izleyerek bir şeyler öğrenmeye çalışıyoruz oğlumuz 2. seviye biliyor şuan bize rehber olacaktır

[ARDA 1]

orada iş başlatmak zor olmasa gerek sadece yasaları ve oranın mali bilgilerini iyi bilmeniz gerekir bu ilk gidenler için imkansız bir durum tanıdık aileden biri yok ise

elimizde bir çok meslek var doğruzamanda doğru eğitimleri alarak iş başlatılabileceği biliniyor bunu sürdürebilirlik önemli

bir arkadaş idris usta dedi evet izledim videolarını adam başarmış kaçak gelmiş vs vs fakat izleyenlerin dikkatini çektimi bilmem mutlu değil alım gücü var bir işi var fakat mutluluk yok biz amerikaya neden gidiyoruz mutlu olmak ailemizi mutlu etmek amaç bu olmalı onlarla birlikte mutluluğu yaşamak bir evladının eti sakız gibi alabiliyor olması gıda kaygısı olmadan teknoloji kaygısı olmadan ev araba gibi şeylere çalışarak alabileceği bir ülkede yaşamasını sağlamak ve bunu yaparkende mutlu olarak yapmak

bence en önemlisi bu

[ibrahimasar]

@Abraham-Trust

Seneee geçen sene... Yok yok, 2001.. Bir arkadaş vasıtasıyla, Kanada diye bir ülke olduğunu öğrendim. O Alberta Edmonton da yaşıyordu. Sonra Torontoya taşındı. Dil eğitimi ile gidip kalıcı hale gelmek üzere girişimlere başlamıştı. Ben o sene üniversiteyi bırakıp çalışma hayatına dönmüştüm.

İş olarak Karaköy piyasasında elektronik malzeme tedariği alanında çalışıyordum. Birlikte oraya gidip geldiğimiz bir abi, Kanada göçmen alacakmış, bi bak ilgilen dediğinde, istiklal caddesindeki Kanada konsolosluğunun bulunduğu binayı buldum. Girişte koca koca harflerle bir kağıda yazı asmışlardı. ''Kanadanın işçi aldığına yönelik söylentiler asılsız olup göçmenlik konuları için cicca.gov ... gibi bir site adresi.. Adrese girip bir baktım ki Kanadanın en kalın zamanları, Express entry henüz yok o zaman ama, üniversite mezuniyeti, dil şartı, bilmem ne kadar masraf için para... Dil okuluyla gitmek en güzeli.

Ama yol gösterenimiz yok, hazır paramız yok. Hakikaten cahiliz. Yaş 21. Kanada eğitim fuarı var bir yerde, oraya gittik, okul fiyatları kalın kalın. Hep acenteler stand açmış, biriyle tanıştık. Taksimde ofisleri var, gittik. Anasının nikahını istiyorlar evrak ve para olarak. Bende ikisi de yok. Patron sigortamı yapmıyor. Maaşı zorla alıyorum..

Derken bir gün, piyasada tv satan bir dükkanın önünden geçerken, vitrinde televizyon açık, canlı yayında 2. uçak WTC nin 2. kulesine çarpıyor.

O zaman Amerika diye bir ülke olduğu geldi aklıma. Olay her ne kadar acı, bazı karanlık yönleri olan bir komplo, kimin ne yaptığına dair net kanıtları olmayan bir olay da olsa, görüntüler korkunç ve toz bulutunun içinden kaçmaya çalışan amerikalıların çaresizliğini hissettim o an. Başladım amerikayı araştırmaya. Küçük bir çocukken en büyük ablamın bir arkadaşı, üniversiteyi de azerbaycanda okumuş olup, posta yolluyla GC ye başvurmuş ve kabul edilmişti. Gitmişti sonra. Aklımd abu anı ile şimdi detaylarını hatırlamadığım bir zamanda bir başvuru yapıp sarı zarfı beklemeye başladım.

Bir yandan da farklı yolları araştırıyordum. Elektronik piyasasını kriz sebebiyle terk edip, 2002 yılında, ablamın muhasebeciliğini yaptığı Kalkavanların bir tersanede çalışmaya başladım. Bu firmanın gemi lojistik işi de vardı ve amerikaya nakliye yapıyorlardı. Patronun yiğeniyle bayağı samimi idim, Elektronikçi olduğumu öğrenince New York ofisinde daimi bir istihdam yapabileceğimizi söyledi. Çalışma izinleriyle falan uğraşmadan giden geminin birinde gidersin, limana çıkınca ofise geçersin, arada da giriş çıkış yaparsın, oradaki elektronikçimiz olursun diye bayağı işi ciddiye bindirdik. Pasaportumu çıkardım, hazırlıklara başladım. Annem olayı çakozlayınca ablama ''kızım bu gider, dönmez, yollatma'' deyiverdi. Ablamın müdahalesiyle amerika işi suya düştü..
2003 yılında yeniden GC başvurdum. Sonra 2005 de bir firma (muhtemelen dolandırıcı) ile 5 yıllık (güya) başvuru yaptım. Beni ne arayan ne soran oldu. Arada evlendim, çocuğum oldu, onların resimlerini nasıl yükleriz ki falan, adamlara gönderdim ama onlar '' he yaw he he'' demiş bi kenara atmışlardır evrakları. Bu süreçte mükerrer başvuru olup da diskalifiye olmayayım diye ben ayrıca başvuru yapmadım. Ayrıca evlilik hayatının mali yükleri, iş hayatının sorunları, 2008 in mortgage krizi, Türkiyedeki mali ve siyasi krizler, iş bulma sorunsalları felan, uğraşacak vaktim olmadı.

2006-2012 yılları arasında Afganistan, Katar, Libya ve Irak da iş deneyimlerim oldu. Afganistandayken amerikalı askerlerle çalıştığımızdan, onlara bol bol gc üzerine sorular sorabildim ama oradaki şartlarda orduya yazılmak, belki de mazlum afganları öldürmek gibi görevlendirmeler olabileceğinden rafa kaldırdım. Zannediyorum 2009 da DV2010 ile başlayarak her sene kesintisiz müracaat ettim. GC henüz çıkmış değil.

2007 de hurriyetusa web sitesinde e2 vizesi ile yatırımcı olarak amerikaya gelebilmek üzere satılık bir dönerci ilanı sayesinde e2 vizesini tanıdım. Mali olarak gücümüz yetmediğinden bir başlangıç yapamadım ama yıllar yılı bu vizeyi alabilmek için araştırma yaptım.

2018 sonunda turist vizesi ile 2016 dan beri sanfranciscoda yaşayan, giriş çıkış yaparak durumunu devam ettiren bir tanıdığın tavsiyesiyle biz de karı koca başvurup red aldık. Ardından 2019 da, 2015 den beri işlettiğimiz markette işler kötü gittiğinden dükkanı eşime bırakıp korsan taksiye başladım. Yaz boyu bodruma gelen korsan kullanan insanların büyük bir kısmı, amerikada akademisyen, avukat, elçilik çalışanı, öğrenci, shell çalışanı, e2 ile giden, gc ile giden, kaçak gidip bi şekilde legal olan, öğrenci vs yüzlerce kişinin öyküsünü dinleyince gene gaza geldim. Dükkanı biraz yoluna koyduk, para kazanmaya başladık. 2020 başında korona patladı. 2020 yazında da korsan yaptık. Yine aynı amerika öykülerini dinledim. Konsolosluklar kapandı ve beklemeye başladık. 2021 yazında işler daha iyi olmuştu. Korona bitmiş, turizm patlamış dükkanın işleri tavan yapmıştı. @denizci10 ile bulduğumuz şekerciler ile flörte başladık. Ağustos gibi onlarla anlaşıp peşinat verdik. Vizeler hala uzun süreçte randevu verdiğinden ve e vizelerinin görüşmeleri henüz açılmadığından, açıldığında da ciddi sıra olacağından aralık 2021 e ailece turist vizesine girdik. Gene red yedik. Şekerciklerdeki yatırımımızı geri çektik. Belki iyi ki de böyle olmuş.

Bu dönemlerde amerika ile ilgili bir şeyler yapmaya çalışırken bir yandan da kanada için eğitim, kuzey kalkınma bölgesi teşvikleri, yatırım gibi alanlarla bir vize elde edebilir miyiz diye araştırdık hep.

Mental olarak, ikiz kulelere saldırı olduğu zamandan beri istediğim bir şeydi. Eşim 2007 deki e2 zamanı da dahil pek gönüllü değildi. 2015 de bodruma yerleştiğimizde, bakış açısının biraz daha değiştiğini düşünüyorum. Hadi madem var öyle bir olanak, yap gidelim dedi. Bu esnada bile çok da gönüllü değildi de bana pes etmiş gibiydi. Fakat yıldan yıla onun da isteği arttı. Bence bunun sebebi Ankarada otururken, ev yaşantısı yoğun idi, çocukla ilgileniyor, ablasına oturmaya gidiyor, tabi ki evin iş yükü omuzunda ama dışarıdaki insanlarla teması az olduğundan, eve dışarıdan çalışıp kaynakları getiren (bendeniz) biri var. Bu yüzden halinden memnun idi. Sonra market vesilesiyle insanlarla çok yoğun muhatap olunca, haberleri daha fazla duyup, fiyat artışlarını görünce, birlikte izlediğimiz videolarda amerikadaki insanların yaşadığı, alışveriş yaptığı, yemek yemeye gittiği, gezdiği yerleri gördükçe, hevesi arttı. Kızımıza da orada iyi bir okulda eğitim aldırırız, iyi bir işi olur diye hayaller kurduk. Mental olarak hazırlanmaksa sadece hayaller bakımından değil, oraya gittik mi vasıfsız işçiyiz, ya bir sermaye ile pizza dükkanı açalım, en kolay en pratik en rağbet gören iş, ya arabayla doordash uber eats amazon dağıtıcılık yaparak çalışalım. günde 18 saat çalışalım elimize de 150-200 dolar para geçsin max. Ortalama 4-5 bin dolar geçsin elimize. Ayağımızı da yorganımıza göre uzatırız dedik. Ama hala hayaller cumartesi gerçekler ÇIKMAZ ayın son çarşambası.. Ne turist olabildik ne e2 yakalayabildik ne de GC. Umutluyuz. Bekliyoruz. Yaş 50 lere dayandı. Kalan çalışabilme zamanımız azaldı. Tam olarak vazgeçmedik ama hasta gibi de video izlemiyoruz. Bir dönem hepimiz aynı süreçten geçiyoruz. Gördüğümüz bir yeri Google map da buluyoruz. Oraya yakın ev okul iş olanaklarına bakıyoruz. Oranın denize nehire göle mesafesine bakıyoruz. Hafta sonu şuraya gider bi mangal yaparız diye düşünüyoruz. Craiglist de indeed de monsterde iş arıyoruz. Bir dönem tükenmişlik yağıyor üstümüze, olmayacak, hiç gerçekleşmeyecek. Dünyanın öbür yakasını göremeden göçüp gideceğiz deyip pes ediyoruz.

Yaptığımız en olumlu şey, başvurulara ve yöntem aramaya devam ederken video izlemeyi BIRAKMAK oldu. Bizim açımızdan videolar, bizi buradaki hayatımızın gerçekliğinden kopartıp, bu sefer kesin olacak gibi bir algının içine sokuyor ve gerçekleşmeyince derin bir üzüntüye sebep oluyordu. Buradaki iş okul ev hayatımızın tümünü ıskalamamıza sebep oluyordu. O dönemde ardı ardına, saatlerce ve yüzlerce video izleyip her detaya hakim olma hastalığı tamamen bitti. Şimdi bir konu ilgimi çekse ve videoya tıklasam, sarmıyor, sıkılıyorum. Zamanında nasıl bunları saatlerce izlemişim diye şaşırıyorum. Çok da kapılmamak gerek bu videolara bence.

Tabi hedefinde dirençli, bu videolar sayesinde bilenmiş, bir şekilde oraya bu sayede gitmeyi başarmış insanlar yok mudur, vardır tabi. Bize yaramadı sadece. Vize çıkmadı, gc çıkmadı. Meksika sınırından kaçak geçme durumumuz hiç yok. Bu durumda ya gc çıkacak ya ara ara turist vizesi deneyeceğiz, ya da kızı okula bi yere yazdırıp onun çatısı altında turist vizesi gibi bir şey almayı deneyeceğiz, ama kanada olur ama amerika olur. Belki de olmaz.. Ne diyim yaa.. Amma da yazdım. Kardeş sen de buraya kadar gözlerini yorup okudun, hakkını helal et.

[charon]

@ibrahimasar hocam o şekerciler yunus'un ise iyi ki girmemişsin

[ibrahimasar]

@charon, içinde söyledi: Greencard çıkmadan ABD'ye adapte olmak

@ibrahimasar hocam o şekerciler yunus'un ise iyi ki girmemişsin

Evet, Seninle de konuştuk ya hem o dönemlerde, hem sonrasında, hem de geçenlerde.. Sen de hiç hatırlamıyon beni haa..

[charon]

@ibrahimasar ha evet doğru.

[animehime94]

Kendimi kısaca tanıtayım ismim Esin, 28 yaşındayım. Daha önce Erasmus projeleri sayesinde 1.5 yıl tek başıma yurtdışında yaşadım. Yaşadığım ülkelerde anadili iyi bilmediğim için kültür şoku yaşadım ve pek arkadaş edinemedim. ABD için bu konuda rahatım çünkü anadil düzeyinde İngilizce biliyorum. Benim endişelendiğim kısım çalışma hayatı ve sosyal faaliyetler, çünkü nerede olursam olayım yürüme engelimin olması problemlere yol açıyor. İnsanlar bana baktıklarında tek başıma hiçbir şey yapamadığımı düşünerek önyargılı davranıyorlar ve benimle zaman geçirmek istemiyorlar. ABD'ye gittiğimde de böyle yalnız kalacak mıyım diye düşündüğüm oluyor. Ama dünya büyük bir yer ve ben artık ait olabildiğim bir yer bulup orada mutlu bir hayat sürmek istiyorum. Sürekli önyargılarla mücadele etmekten de, yük olarak görülmekten de bunalmış durumdayım. Greencard çıkmazsa ne yapacağım onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey var o da bu şekide yaşamanın çok zor olduğu. Bunları yazarken bile ağlıyorum, hayatımın değişmesi şart

[ayvalik10]

@animehime94 sana bu konuda diğer sayfa da yazdım ancak yeterli gelmemiş al bakalım bakış açısı amerikanın

Technical Difficulties

ikinci linkte bizim forumda açılan başlıkları okursan kendini boşu boşuna üzdüğünü anlayacaksın

https://yesilkartforum.com/forum/category/148/engel-veya-özel-gereksinim-ile-abd-de-yaşam

[animehime94]

@ayvalik10 buraya yazdığımda sizin verdiğiniz cevabı henüz görmemiştim. Yaşadığım deneyimlerin çoğu olumsuz ve daha önce ABD'ye gitmediğimi de düşünerek içimi dökmek istedim. Desteğiniz için çok teşekkür ederim

[paşa]

@animehime94, içinde söyledi: Greencard çıkmadan ABD'ye adapte olmak

Kendimi kısaca tanıtayım ismim Esin, 28 yaşındayım. Daha önce Erasmus projeleri sayesinde 1.5 yıl tek başıma yurtdışında yaşadım. Yaşadığım ülkelerde anadili iyi bilmediğim için kültür şoku yaşadım ve pek arkadaş edinemedim. ABD için bu konuda rahatım çünkü anadil düzeyinde İngilizce biliyorum. Benim endişelendiğim kısım çalışma hayatı ve sosyal faaliyetler, çünkü nerede olursam olayım yürüme engelimin olması problemlere yol açıyor. İnsanlar bana baktıklarında tek başıma hiçbir şey yapamadığımı düşünerek önyargılı davranıyorlar ve benimle zaman geçirmek istemiyorlar. ABD'ye gittiğimde de böyle yalnız kalacak mıyım diye düşündüğüm oluyor. Ama dünya büyük bir yer ve ben artık ait olabildiğim bir yer bulup orada mutlu bir hayat sürmek istiyorum. Sürekli önyargılarla mücadele etmekten de, yük olarak görülmekten de bunalmış durumdayım. Greencard çıkmazsa ne yapacağım onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey var o da bu şekide yaşamanın çok zor olduğu. Bunları yazarken bile ağlıyorum, hayatımın değişmesi şart

Hepimiz farklı nedenlerde ABD'ye gidip hayatımızda yeni bir sayfa açmak istiyoruz. Yüz yüze tanışma fırsatımız olmasada forumda birbirine her türlü destek olan onlarca güzel insanla karşılaştım. O yüzden lütfen kendinizi yalnız hissetmeyin hem burada hem de inşallah hep birlikte ABD'de birbirimize destek olarak güzel günlere yürüyeceğiz.

[emirgenco]

@sadikcagan Insallah cikar sana da