Günlerden bir gün Libadiye kavşağında bir kaza yaptım. Kavşakta dönme kurallarına göre yol hakkı içteki aracındır. Yani anlaşamadığımız ve şiddet şikayeti olduğu için polis geldi ve tutanakta 7/8 haklıyım. Küçük çaplı bir kaza.
Aracımdan indim. Geçmiş olsun, bir şeyiniz var mı diye sordum. Kadın şok geçirmiş konuşamıyordu. Hanımefendi sakin olun derken arkada bebek olduğunu fark ettim ve insanlık namına hemen kapıyı açıp çocuğu kontrol etmeye başladım. Hiç bi şeyi yoktu. sonra kadın kendine geldi mi gelmedi mi tartışılır keşke hiç konuşamasaydı.
Başladı bağarıp çağırmaya ve bir yandan tehditler küfürler savuruyor. Fiziksel şiddet uygulamaya çalıştı. Olayın şokuna veriyorum. Bir kaç tokatını yedim Allah tan eli ağır değildi.
Elini tuttum hanımefendi napıyorsunuz demeye kalmadan başladı bırak elimi beni taciz edemezsin diye bağırmaya. Ulan tokat yememeye çalışıyorum. Millet linç edecekti beni Allah’ tan bir tane abi eşiyle beraber arkamızdaki arabadan inmiş yanımıza gelmiş o arada her şeye şahit olmuş. Abla aldı beni insanların elinden
Polis geldi kadın şikayetçi ve hala tehditler savuruyor. Allah tan kamera kaydı buldu polis köşedeki binanın kamerası her şeyi görmüş.
Arkadaki araçtaki abla olmasa linç edilmiştim.
Kamera kaydı olmasa tacizci olmuştum.
Polis kadına savurduğu tehditlerden ve yaşananlardan dolayı (fiziksel şiddet bile uyguladı) ben şikayetçi olsam başının yanacağını söyleyince sakinleşti.
Ben sadece o arada bana yumruk sallayan bir elemandan şikayetçi olacağımı söyledim. Ona da yine kıyamadım. Şikayetçi olmadım.
Benden kadınların şiddete mağdur kaldığını, öldüğünü taciz, tecavüz edildiğini duyduğumda her zerrem ile iğreniyorum.
Ama bu demek değil ki bir önceki yazdıklarımdaki tek taraflı karar hakkını sırf bu yüzden kadına vereyim.
Olaylara tek taraflı bakmak veya genelleştirmek milletçe tarzımız olmuş. Lütfen biraz sakin ve araştırmacı olalım.