Cunku biz genel olarak yokluktan geliyoruz... Arkasinda , hamurla bu kadar, tarhana corbasinin limitleri, etsiz buyuduk vs geyiklerini ekleyebiliriz 🙂
Kazanmak degil, kaybetmemek uzerine planlar yapiyoruz.
ABDde insanlarin eyalet degistirme ortalamasi Turkiye'de ki ic goc ortalamasinin cok uzerindedir.
Bir kac nesil once kita degistirip bir bilinmezlige gocmus, kendi guvenligini saglamis kisiler ile , guvenligini devlete emanet etmis ve goc fikri cok cok sinirli olan insanlarin atilim yapma, gozu kara olma, yani risk alma seviyeleri ayni olmaz...
Kendi isim uzerinden ornek vereyim... Malum, 7-8 yilda yuzlerce 'yeni gocmen'in ilk sabahini, planlarini, umutlarini ve sonrasinda da gelisimlerini gorme sansim oldu isim geregi...
Abi az yaksin, uber lyft yapacagim.
Toyota Honda var mi? Daha kolay satiliyormus
Halbuki bir beyaz yada siyah amerikali, hatta bir cok hispanikte bile 'istedigi araci edinme' refleksini gorursunuz. Elbette bu 'istedigini elde etme' gudusu sizi homelessliga da, devasa bir sirket CEOluguna da goturebilir. Yanliz iyi bir haber vereyim, Turk Homeless , musluman homeless, ortadogulu, cekik gozlu homeless gormezsiniz! Garanticilik, aile baglari vs buna en buyuk etkenler olsa da, iste o ziplamayi yapmaya kalktiginiz zaman bu garanticilik ve sosyal kodlar pacalrimizdan tutar bir miktar 🙂
secenekte en cok kazananlar, az yakan arac sahiplerinden ziyade daha fazla kisi tasiyan yada daha luks olan araclar. Onlarda az yakmaz genellikle. Yani once az yaksincilar degil, cok yaksin ama cok kazanirim zaten diyenler para yapar.
Amerika'da hersey satilir. Sifir alinan toyota honda vs bazi markalar ikini elde bir miktar daha degerli oldugu bir gercek. Turkiye'de VWyi yere goge sigdiramayanlar burada japon vs ister. Genellikle temelinde arac bilgisinden ziyade "garanticilik' vardir.
Gelelim buyuk dusunenlerin durumuna....
Insanlarin %5 (rakam farazi)i Idareci, zengin, unlu vsdir... Garantici degillerdir, emeklilik haklarim, ucuz benzin, az yakan araba, azicik asim agrisiz basimcilar degillerdir onlar.
Elbette donemsel olarak ciddi sekilde tasarruf yapmak zorunda kaldigimiz zamanlar var. Lakin bu 'kazanmak yerine, once kaybetmeyelim' mantigi icimize islediginde, risk alip firma kurmak yerine, az maasla firmada calisan olmak isteyen sayisinin cok daha fazla oldugunu goruyoruz.
Peki maasli calismak basarisizlik mi? Bence hayir. Neden buyuk firmalarimiz yok dendigi icin bu yonden yaklastim.
Benim suan firmam var (elbette kucuk bir isletme, bu konunun muhatabi degil) ama cuma gunu karavanima atlayip, yada senede 2-3 tatil yapip, cocuklarla kaliteli vakit gecirmenin karsiligi olarak firma sahibi olmak canimi yakiyor suan!
Yani ortada bir degnek durumuda yok degil 🙂
Cok konustum bugun!