Visual görüntüler bazen alnımıza çarpıverir, bazen aynanın karşısında, işte bu benim, bu dünyada bu aynadakinin ben oluşu benim için çok önemli dediğimiz anlar vardır ya hani, olanlara dışarıdan bakılıp farklı bir gerçekliğin algılandığı an. Bencilce gibi göründüğü halde salt gerçeklikle ilgili bir his belirir içimizde. Az evvel dükkanda yerleri silerken, ve gerçekten hiç aklımda yokken (belki ve tabii bilinçaltı aktif) bu bitecek, sanki hiç olmamış gibi hayatımıza devam edeceğiz diye bir görüntü geldi çarptı alnıma. En aptallar bile olayın ciddiyetini kavradı. En saçmasından en abartılısına herkes bir takım önlemler alıyor. Bilmeyenlerin yaydığının dışında çok uçsuz bucaksız bir salgın olmayacak artık bu. Çünkü baskın etkisi kalmadı, herkes tetikte. 2 haftada pick yapacak ve 2 ayda tamamen bitecek bir şey. İyileşenler var. Aşı yetişmeden önce etkili ilaçlar belirlendi. Felaket filminin, güneş açtığı ve herkesin yanındakinin omzuna kolunu atıp yüzündeki kanı sildiği sahneye çok az kaldı. Bazılarımız da ölecek. Yapacak bir şey yok. Dayan insan oğlu, bu da bir sınav...