@hasnotben, içinde söyledi: DV2025 Sohbet Odası
Dostlar hepinize tekrardan selamlar. Bazılarınıza göre çok yeniyim bazılarınıza göre de 24 odasında olan ve aylardır ara veren biriyim. Her gece uykudan önce bir doz Chicago reelsleri alıyorum ve her ne kadar buraya yazı yazmasam da her gün sabah işe geldiğimde bilgisayarı açar açmaz açtığım ve elimden geldiğince yazıları okuduğum tek site tabii ki yeşilkartforum.
Son 6 ay içerisinde hayatımda bazı değişiklikler oldu; Şimdiki eşimle tanıştık, nişanlandık ve resmi nikahımızı da geçtiğimiz Cuma günü kıydık. Bu Pazar da düğünümüz olacak. Belki de Iğdır'dan forum kader yoldaşlarımız varsa da düğünümüze bekliyoruz.
Tabii ki Amerika motivasyonum artarak devam ediyor ve eşimin de yurt dışında yaşamaya sıcak bakması ve evlenmeden önce de bunu öğrenmiştim (ki evlilik sürecimizi hızlandıran etkenlerden) Tabii ki de dv2025 çekilişinde resmi nikahtan önce katıldık. Buralardan gelecek umudunu çoktan kesmiş ve buradaki hayatımı ciddi bir şekilde hiç yurt dışı macerası yokmuşçasına ciddi bir şekilde devam ediyorum. Eşya alıyorum, işime gidip geliyorum ve yaşadığım her olumsuzluk ve haksızlıkta tek motivasyonum benden sonraki neslin bunlara maruz kalmayacağı ve elbet bir gün buralardan gidip kalan yıllarımı çalıştıkça kazanabileceğim , paramı güzelce harcayabileceğim, alım gücümün olduğu güzel kıyafetler giyinebileceğim ve sıkılmadan her istediğimi alabileceğim bir dünyanın olduğu. Ne yaparsam yapayım ülkemde 32 yaşından sonra minimal insanı ihtiyaçlarımın bu kadarını bile huzurla yapamayacağımı o kadar biliyorum ki.. Bu yazıdaki son sözüm şudur ki Bizi Cennet vatanımızdan göçe zorlayanlardan, gençliğimizde bize nefes aldırmayanlardan, 28 yaşında saçımıza sakalımıza ak düşürenlerden, vasıfsızlardan nasihat dinletenlerden, ailemizin yanında başımızı önümüze eğenlerden, vasıfsızların yanında diplomamızın değerini hiçe düşürenlerden ve kendileri sefa sürüp bize boğazından kes diyenlerden alacak ahımız var ve onlarla elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak.
bir çoğumuz benzer düşüncelerdeyiz dostum, en zoru da insanın içinde bulunduğu şartların düzeleceğine dair hiç bir umut kırıntısının kalmaması. Tüm sevdiklerimden, dostlarımdan, ailemden, mahallemden, Kadıköy'den, Üsküdar'dan, Beşiktaş'tan vazgeçmek öyle zor geliyor ki aslında düşündüğümde. Ama biliyorum ki benim için burada geçen her gün daha büyük bir işkenceye dönüşecek.
Gece nba maçlarına bakıyordum. İnsanların mutluluğunu, eğlenmelerini öylesine kıskandım ki... Biz aptal insanlarla dört bir yanımız kuşatılmış, yan baktık diye bir hanzo tarafından öldürülür müyüz acaba diye korkuyla yaşarken, dünyanın bambaşka bir yerinde insanların bu kadar mutlu olmalarını kıskandım. Elbette Amerika cennet değil, orada da problemler var ama genel ortalamaya bakıldığında refah ve huzur seviyesi kıyaslanamayacak durumda.
İnan olsun uzun zamandır sadece şu foruma girdiğimde kendime yakın insanlarla bir arada olduğumu hissediyorum. Belki eğitim seviyelerimiz farklı, hayat görüşlerimiz, dini inançlarımız farklı ama biliyorum ki buradaki insanlar da tıpkı benim gibi sadece insana yakışan insanca bir yaşamın derdinde. Umarım hepimizin dileği gerçek olur da biz de hakettiğimiz bir yaşama doğru yola çıkarız.