her sene 30 eylül yaklaşırken, ilgili mali yılın başlığına son bir ileti yazarım.
nasıl bir sene oldu, neler yaşandı vs. vs..
bu sene de gelenek bozulmasın, bir kaç kelam etmeden bitirmeyelim bu seneyi de.
forumda ve telegram grubunda çok fazla hikayeyle denk geliyorum her yıl.
çoğuyla birebir ilgilenip, zamanım el verdiği müddetçe herkese bi' faydam olsun diye el uzatıyorum, uzatıyoruz.
çekilişi kazanmanın, vizeyi almayı garanti etmediğini her sene dile getirmiş olsam da; insan ister istemez hayallere kapılıyor.
sadece siz değil, ben de kapılmıştım. serin bir oregon sabahında köpeğimle sokaklarda gezerken, cebimdeki bozukluklarla mahallemdeki lokal kahveciden kahve alıp iki lafın belini kırarmayı misal.
eve dönerken komşuma selam verip; "çimleri biçmenin de zamanı geldi" demeyi filan.. olmadı, oldurulmadı.
DV2022'de yaşananların ardından, DV2023'ün de çok rahat geçmeyeceği aşikardı aslında.
çoğrafyanın kadar değil keder olduğu bu topraklarda; bir konsolosluk binasını bilmem kaç farklı milletin paylaşmak zorunda kaldığı gerçeği bizleri kahru perişan eylerken, ankara yine umursamıyordu bu ülkenin vatandaşlarını.
tanıdık senaryo, izlemiştik önceden de. sonu pek iyi bitmiyordu..
bu yüzden her fırsatta imkanı olanlar ya aos yapsın ya da dosyasını başka konsolosluklara taşısın diyordum meskun mahallerde.
imkanı ve azıcık öngörüsü olanlar bunu erken yaptı. özellikle aos'a erken başlamak baya fark yarattı bu sene..
dosya taşımak için gerekli schengen vizeleri de ayrı dert oldu kimilerine. yasal göçmenlik için seyahat engeline takılmak da zaten bu ülkenin vatandaşına reva olabilirdi, şaşırmamak lazım.
zamanın kısıtlı oluşu, her şeyde olduğu gibi dv'de de insan geriliyor, biliyorum.
başta bünyeye dolan mutluluk ve rahatlık, zaman geçtikçe yerini stres ve korkuya bırakıyor.
tıpkı otomatik saat kadranı gibi, tık tık değil de su akar gibi devam ediyor. sessiz, hızlı..
insanın bir patek grand complications'a (5531G) bakarkenki hayranlığı, dv'ye geldiğinde yerini hüsrana bırakıyordu.
bir de ikisine birden sahip olamamak var tabi, o başbaşka bir acı..
DV2023 her anlamda türk kazananların mutluzluğuna ve hüsranına damga vuran bir yıl oldu.
bültenin saçma ilerleyişi ve current olmadan bitişi, ankara'nın umursamaz tavırları ve mülakat vermekteki cimriğili bunların başında.
mutlu eden taraf, viyana ile başlayan dosya kabullerinin bir çok ülkeye yayılması ve içimizden bir çok kişinin vizesine bu sayede kavuşması.
yüzlerce türk kazanana mülakat veren malum konsolosluklar işini yaparken, ankara'nın o muhteşem umursamazlığı gerçekten tadir-e şayan.
ne diyelim ki.. kurallarını onların koyduğu bir oyunda oyuncunun çok da bir söz hakkı olmuyor.
en büyük mutsuzluğum, hiçbir zaman fire vermeden bitirdiğimiz AP dosyalarınıda bu sene vizelerin bitmiş olmasından dolayı tamamlayamadığımız dosyaların olması.
her sene bunun için çok çaba sarfediyordum; ama bu sene olmadı, yukarıda dediğim gibi oldurulamadı.
umarım tekrar yaşamayız bunu..
çok fazla uzatmanın anlamı yok..
vizesini alan ve abd'ye yerleşen, yerleşmek üzere olan bütün arkadaşlarımıza aileleri ile birlikte mutlu bir hayat diliyorum.
yolları da bahtları da açık olsun.
yine buradan, forumda ve telegram grubunda emeği geçen bütün arkadaşlarıma teşekkürü borç bilirim.
destekleri paha biçilemez. umarım onlar da abd'de umdukları, bekledikleri hayata kavuşurlar.
son sözü her sene olduğu gibi sanat güneşimiz zeki müren'e bırakıyorum.
rast ile başlayan bu neşe dolu mali yıl, yine muhayyer kürdi ile bitiyor..
"elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak.."
sevgiyle kalın, namaste!
