@Orhan-Cabarov, içinde söyledi: Amerika'da Green Cardla Yaşayanların Tecrübeleri
Herkese selamlar. Yaklaşık 2 haftadır işsizim new york şehrinde. Belki çoğunuza garip gelecek, Amerika'da green kartla nasıl iş bulamıyorsun diyeceksiniz ama gerçekten iş bulamıyorum. Burada tanıdığım insanlara söyledim. Saçma sapan inşaat işine bile gittim sabahın 4'ünde uyanıp. 1 gün sürdü o serüven çünkü benlik iş yok bir mesleğim yok inşaatta çalışacak. Tanıdıklardanda bir şey çıkmadı şimdiye kadar. Bir tane çıktı ama cidden kötü bir işti.
Türk marketinde çalışmak. Gece vardiyası 15 dolar veriyor w2 yani bir kısmı vergiye gidecek net değil 15. Hem gece hem ücret az hem de yol git gel 3 saat sürüyor, çok ters bir yerde. Ayrıca mesai 10 saat.
Neden böyle zor oldu bilmiyorum, herhalde benim beceriksizliğim. Türkiye'de kendi iş yerimiz vardı orada çalışıyordum. Tüm o rahat hayatı bırakıp buraya geldim. Hani cidden abartmıyorum ama hayatımın en kötü zamanlarını geçiyorum. Tek başınayım, bir yandan aile hasreti. Bir yandan işsizlik. Bir yandan yemek yapmaya çalışmak, tek başına tüm işlerimi yapmaya çalışıyorum.
Türkiye'de her şeyimi annem yapardı. Kıyafetlerimi yıkardı, yemeğimi yapardı. Burada her şeyi ben yapıyorum. Düne kadar ağlıyordum annem için. Bu aralar ağlamam azaldı hatta birkaç gündür ağlamıyorum ama işsizim diye evde bunalıyorum. Sabah uyanıyorum ne yapacağım diyorum. Konuşacak dertleşecek kimse yok yanımda. Bu duyguyu ancak bilenler anlar. Türkiye'de oturup Amerika hayali kuran insanlara garip gelecektir bu anlattıklarım ama öyle toz pembe bir hayat yok burada.
Tabii işim olsa gelirim olsa durum daha farklı olurdu. her türlü Türkiye'den iyi ama Türkiye'de durumum zaten iyiydi. Ben yine de ailemin eline bakmamak için her şeyi geride bırakıp böyle bir hayatı seçtim. İşsiz kalmam durumu daha da kötü yaptı.
Eşe dosta soruyorum ama şimdilik bir şey yok. Bir de insanlar çok uğraşmak istemiyor bence. Onlarıda anlıyorum normaldir. Dil bilmediğim için iş bulmak daha da zor oluyor.
Ayrıca New york şehrini beğenmedim. Kalabalık,kirli, pahalı ve suç oranı yüksek bir yer. Sokakta çok abuk sabuk tipler var ama şimdilik başıma bir olay gelmedi. Umarım bundan sonrada gelmez.
Cesaret edip başka yere gidemiyorum ama iş bulsam giderim herhalde. Burada işsiz kalmakta büyük başarı sanırım.
Ücretsiz dil kursuna yazılmaya gittim 8 ay sıra varmış. Yani bilmiyorm New York'a geldiğime pişmanım ama gelmesemde içimde kalırdı. Hani bir fırsatını bulsam anında taşınırım buradan. Özetle 1 aylık tecrübemi soracak olursanız baya kötü arkadaşlar. Hayatımın en kötü dönemini yaşıyorum. Hem maddi hem manevi her açıdan çok yoruldum ama pes edip dönme niyetim yok. Gittiği yere kadar sabredeceğim.
Bu arada yarın ( 26 mart ) North Carolina'daki akrabam gelecek ziyaretime. Hiç görmediğim ve tanımadığım bir akraba. Babam buldu, amerika'daki akrabalarımı arayıp buluyor. Gelsin onunla dertleşeceğim. Telefonda konuşurken sakın pes edip döneyim deme. Sabret ileride iyi olacak, hepimiz bu yollardan geçtik dedi. Belki haklı belki moral olsun diye öyle dedi bilmiyorum.
Laf arası istersen benimle kal dedi ama ciddi mi yoksa nezaketen mi dedi bilmiyorum. Yüz yüze konuşunca anlarım az çok. Onunla kalırsam elbette daha rahat olurum ama kimseye yük olmak istemiyorum. Bir de oralar nasıl bilmiyorum ama buradan kötü olmaz bence.
Bir de bugün yürüyerek deneme amaçlı çamaşırhanede beklerken uber açtım. Yürüyerek yaptım. 7 dolar kazandım. Amerika'ya gelip uber yapmadım demem artık. En kötü yürüyerek uber eats yapıp günde 40-50 kazansam hiç değilse kira ve market masrafım çıkar o da ucu ucuna belki çıkar.
Markete girince sadece temel ihtiyaclarımı alıyorum param hızlı bitmesin diye. Bazen canım çok tatlı istiyor, dondurma alıp yiyorum. Bir sürü farklı tadını bilmediğim, merak ettiğim yiyecek ve içecekler var. İş bulmadan, gelirim olmadan almayacağım. Amerika'daki hayatım böyle işte. Berbat ama yerimde olmak isteyen milyonlar olduğunu biliyorum. O yüzden sabrediyorum belki düzelir diye.
Edit: Şunu da not düşerim. Ailem sağolsun moral vermek yerine beni başkalarıyla kıyaslıyor. Falanca kişi böyle yapıyor, sen orada ne yapıyorsun ne işin var gibisinden şeyler söyleyip, olmayan moralimi daha da düşürüyorlar.
Herkes başarılı olacak diye bir şey yok ama en azından konfor alanımdan çıkıp bir şeyler deniyorum kendi başıma.
Ah Orhan... Cefa olmadan sefa olmaz. Biraz zorluk mutlaka olur önemli olan senin motivasyonun. Anlattıklarından pay biçerek söylüyorum sakın yanlış anlama ama bence gücünün ve yapabileceklerinin farkında değilsin... Çok acil şekilde ailenle ilişkinde sınırlara ihtiyacın var. 4 yaşındaki çocuğumu kıyaslayamam kimseyle kaldı ki sen 30 küsür yaşında adamsın. Kendi konfor alanını yarat eline kocaman fırsat geçmiş değerlendir. Ben seni gerçekten çok çok iyi anlıyorum. Haklı olduğun noktalarda var muhakkak ama kendine izin ver kendini keşfet kimseye ihtiyacın olmadığını anlayınca her şey çok daha kolay olacak. Ben sana çok inanıyorum. Her şeyin üstesinden geleceksin. Şuraya güzel şeyler yazmanı bekliyorum. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim keşke ama keşke ailen seninle kurduğu ilişkinin ne kadar sağlıksız olduğunun farkına varabilse sana kendini yetersiz ve çaresiz hissettiriyorlar. Bunu Amerika için söylemiyorum. Sen onlardan bağımsız hangi ilişkide olursan ol, ne iş yaparsan yap kendini mutsuz hissedeceksin. Önce kendini bul güzel kardeşimm sonrası kendiliğinden gelecektir.