@HockeyUmpire2, içinde söyledi: Dolar Çıldırdı
@izm lutfen uzulme daha cok gencsin, kendini egitimine ver, uluslararasi meslekleri arastir ve yabanci diline odaklan ,insallah guzel yarinlar sizlerindir. Genclerimizi bu hale getiren serefsizlerin Allah belasini versin !.
Merhabalar, ilginiz ve değerli cevabınız için çok teşekkür ederim. Halihazırda üniversite mezunuyum, tam zamanlı bir işte iki yıldır çalışıyorum ve ikinci üniversitemi okuyorum. Ana dil seviyesinde olmasa da C1(averaj) seviyesinde İngilizce bilgisine sahibim ve ikinci dil olarak ilgimi çektiği için İspanyolca da öğreniyorum. İçinde bulunduğumuz şartlar ve dış etkenler dolayısıyla ister istemez etkileniyor ve karamsar düşüncelere zaman zaman kapılıyor da olsam elimden geldiğince bu günlerin geçeceğini ve aynı zamanda yolun sonunda bir ışığın her zaman olduğu gerçeğini kendi kendime söylüyorum. Umarım en güzel yarınlar hepimizin olsun.
@cnpist, içinde söyledi: Dolar Çıldırdı
@izm nin gencligine vererek yazyım ; eger calisirsaniz imkanlar mevcut. Evet bunu yazarken ben yurtdısına ciktim ama esimin mesleginden dolayi yurt disina cikan gencler de goruyorum. Genc yasta akademik basari da sizi yurt dısına tasiyabilir ya da gosterdiginiz efor da sizi oteye atabilir. Para lazım mı ; evet ama cok onemli mi ; soyle diyeyim hayatın bir parcasi sadece. Lise caginda sirket kurup instargramdan satis yaparak kendine cv yapan gencler gordum , lisede portfolya yapıp Amerika da İngilterde okula kabul olan genclr gordum. Asla ogrenmekten/yasamaktan uzaklasmayın , cevremizde gordukleriniz sizi umutsuzluga kaptırmasın, gelecek sizlersiniz. Hayata +1 ile basiyorsunuz bizler artık yaslandık, sizler geleceksiniz.
Benden büyük ve daha fazla hayat tecrübesi olan birisi olarak görüşlerinizi önemsiyorum ve teşekkür ediyorum. Kendi ülkemde bu kadar değersiz hissederken elimden gelen tüm çabayla bana ben olduğum için değer verecek bir başka toplum, ülke arayışına girdim. Kendimi bildim bileli başka kültürleri, insanları ve içinde yaşadığımız bize şimdiye kadar çok büyük olarak aksedilmiş olan fakat aslında evren göz önüne alındığında bir o kadar da küçük olan dünyayı keşfetmek istiyorum. Benim hikayemin altında yatan kırılma noktası bu ve içtenlikle söyleyebilirim ki kendimi buraya ait hissetmiyorum. Üniversite hayatımda Erasmus+ çatısı altında yurt dışına çıkma fırsatı elime geçti fakat aynı anda çalışmak zorundaydım ve benim için bir amaç değil, araç olan "maddiyat/para" yüzünden gidemedim. İlk üniversitemde olduğu gibi ikinci üniversitemi okurken de tam zamanlı bir işte çalışıyorum ve ailemi desteklemek zorundayım. Karşımdaki tabloyu görünce her ne kadar %1 şansımız olan bir çekiliş için konuşuyor olsak da ister istemez "Ya çıkarsa, yeterince maddi kaynak gösterebilecek miyim?" kaygısı oluşuyor, oluştu. Kendi kendini motive edebilen ve olumsuzluklar arasında olumluyu arayan, bulmaya çalışan bir mizaca sahip olsam da(en azından kendimi böyle tanımlayabiliyorum), durumlar ortada maalesef. Vakit ayırdığınız için ayrıca çok teşekkür ederim. Sevgiler.
@Hopasej, içinde söyledi: Dolar Çıldırdı
Selam @izm .
Senin yaşlarında ben de benzer düşüncelerdeydim. ( hatta 15'li yaşlarda bile ) Bazı insanların hayatlarında para her şey değil. İnsan , insanca yaşam istiyor, kazandığı ücret ile karnını sağlıklı bir şekilde doyurabilmek, hobilerine para harcayabilmek, geleceğe güvenle bakabilmek, eğer işi düşerse gerçekten adaletli bir adalet sistemi ile yaşamak istiyor. Çoluk çocuğa karışında gerçekten güvenebileceği bir eğitim sistemi, sözde değil öz de aydın insanların olduğu bir toplum istiyor. Ancak yukarıda saydıklarımdan maalesef 1 tanesi bile kalmadı ülkede.
Şuan 32 yaşındayım, herkes gibi ben de 20'li yaşların başına dönmeyi çok ama çok isterdim. Ama ben bunu geçmişte yaptıklarımı şimdi yapmayayım diye değil, o yaşlarda direkt olarak keşke yurt dışına çıksaydım diye isterdim.
Maalesef ülkemiz bir kısır döngüye girdi. Günler ve gecelerce tartışsak, çözüm arasak bulamayacağımız bir haldeyiz. Günden güne gidişat maalesef kötüye. Şimdilerde ise Devletin zengin, vatandaşın fakir olmak zorunda olduğu bir sistemi '' resmi '' olarak benimsedik. Yani görmek isteyen göze, duymak isteyen kulağa çok net geliyor ileride ne olacağımızın yanıtı.
Bu yüzden, ülkeden ayrılma kararı vermene sevindim. Bunu gerçekten ve bir şekilde yapmalısın.
Ancak karamsarlığın da sana herhangi bir şey katmayacağını da özellikle belirtmek isterim.
Yarın o fırsat geldiğinde , hem eğitim olarak hem yabancı dil olarak hem de ekonomik olarak belirli bir seviyeye gelmiş olman gerekiyor. Yeni yaşantının daha iyi olabilmesi için, şimdilerde bu konulara kanalize olmanı öneririm.
Umarım her şey hayal ettiğin gibi olur ve şans her zaman yanında olur.
Selamlar! İnanın benim için de paranın bir araçtan başka önemi yok fakat içinde bulunduğumuz durumda karşımızdaki kapıyı kolaylıkla açabilecek anahtarlardan sadece birisi ve aynı zamanda içinde bulunduğumuz ve ciddi bir buhrana doğru gittiğimiz günlerde önemi artan bir araç.
Ben de dışarıya adım attığımda birbirini güler yüzle selamlayan insanlar, hayatın tadını çıkaran ve kendi, içinde bulunduğu toplum için bir şeyler yapan, yapmaya çalışan, pozitif ve iyilik dolu insanları gözlemlemek, onların arasında yaşamak, benden öncekiler, benimle beraber yürüyenler ve benden sonra ayak izlerimizi takip edecek olanların geleceğe güvenle baktığı, bakabileceği, adalet, hak, hukuk ve mantık kavramlarının bir arada olduğu bir hayatın parçası olmak istiyorum. Sizinle aynı düşüncedeyim, artık değil haber izlemek, Instagram ve benzeri sosyal medya platformlarına bile göz atmak gelmiyor içimden. Hoşgörüsü olmayan, insani değerleri aşağılayan, birbirine hakaret eden ve hatta şiddet uygulayıp daha da ileriye giderek canına, malına kasteden, bireysel çıkarları için toplumsal çıkarları hiçe sayıp bencilce hareket edenler, parayı bir "araç" değil, "amaç" olarak görüp hayatını buna adamışçasına, diğer insanların haklarını hiçe sayarak hareket edenlere tahammül edemiyorum...
Ülkemizin içinde bulunduğu durumun kaynağını yarı yarıya toplumumuzda da görüyorum. Herkesi bir kefeye koymamak kaydıyla insanların bu zor günlerde birbirine kenetlenip destek olması gerekirken tam aksine bireysel çıkarları uğruna hareket etmesi ve geçici bazı dünyevi faktörler için gözü kararmış bir şekilde hareket etmesi çok acı ve beni böyle bir toplumun parçası olmaya utandırıyor. Yapabildiğimiz tek şey konuşmak, yine de konuşurken bile insan korkmuyor değil... Bireysel fikrini belirtirken bir insanın çekinmemesi, korkmaması gerekir, öyle değil mi?
Kendimi bildim bileli tek hedefim ayrılmak. Kendimi her zaman hedefimle motive etmeye çalışıyorum fakat bazı zamanlarda da ister istemez yenik düşerek geçici karamsarlıklara kapılıyorum. Askerlik görevimi yerine getirirken içinde bulunduğum o ortamda bile geriye döndüğümde istediğim her şeyi yapabileceğime inancım vardı, şimdi ise ne kadar ilerleyebileceğimi tartmaya çalışıyorum. Her ne kadar ülkemi seviyor olsam da(bunu içtenlikle söylüyorum), yaşanabilecek ve beklentilerimi karşılayan bir toplumsal yapıya, hayata doğru gitmiyoruz.
Eğer elime böyle bir fırsat geçerse, içimde her zaman için buna dair bir umut var- eğitim ve yabancı dil olarak hazır fakat ekonomik açıdan hem beni hem de ardımda bırakmak zorunda kalacağım ailemi zorlayacak bir duruma gireceğim için bu durum benim üzerimde etki yaratıyor. Yine de elimden geleni yapacağım, önümüzde hatırı sayılır bir süre var ve umudu kaybetmek gibi bir seçenek önümüzdeki masada yok.
Size de ayrıca vakit ayırdığınız, tecrübeleriniz ışığında fikir belirttiğiniz ve desteğiniz için çok teşekkür ederim. Umarım hep birlikte o güzel günlere ulaştığımıza geriye dönüp bu günleri gülümseyerek anıyor oluruz. Sevgiler!