ABD'de iki seneyi tamamlamışız, zaman gerçekten inanılmaz hızlı akıyor. Göçmenlikle ilgili hep söylenen şey ilk senenin özellikle psikolojik olarak çok zor olduğu, ikinci sene alışma dönemi olduğu ve üçüncü yıl ile birlikte kendini gerçekleştirmeye başlayacağın dönemin de başlayacağıdır. Bizim ilk yılımız da zorlayıcı oldu, kendimizi ne kadar hazırlamış olsak da bazen baş etmekte zorlandığımız, bazen olmayacak galiba dediğimiz ama çoğu zaman iyi ki dediğimiz günlerimiz oldu.
Yolumuza Dallas'ta başlama kararı aldık, bizim için oldukça uzun süren araştırmalar, günlerce okumalar, ABD'li arkadaşlarımızla eyaletler üzerine uzun sohbetler (bu konuda çok şanslıydık, çok fazla farklı eyaletlerde doğmuş, büyümüş, yaşamış arkadaşımız vardı) sonucu Dallas'a karar verdik. Başlangıçta çok zordu çünkü ben 10 yıllık DV başvuru sürecimde (ki bana yine de çıkmadı, asıl talihli eşimdi) tüm hayallerimi California üzerine kurmuştum, 10 senede 5 kez gitmiştim ve kardeşimi de 10 sene önce dil okuluyla oraya göndermiştim. Kendisi hala orda olmasına rağmen, başlangıç için çok daha kolay olacağını düşündüğümüzden Texas'ı seçtik. İlk zamanlar çok üzülmüştüm, şu hayatta bir tek kardeşim var, 10 senedir zaten ayrı yaşıyoruz, aynı ülkede olacağız ama yine aramızda 1000 mil mesafe olacak diye ama neyse ki 2 sene sonunda, o da Dallas'a taşınmaya karar verdi
Kendisi burda olmasa da bize çok yardımı dokundu. Öncelikle burda yaşayan bir arkadaşını aradı ve sağ olsun bizi havaalanından kocaman bir truck ile alıp airbnb'den kiraladığımız bir aylık evimize bıraktı. Gelmeden önce iki kedi ile geleceğimiz için Amazon'dan kedilerin kum, mama, kum kabı gibi, bizim de acil ihtiyaç duyacağımız şeyleri yine bizi karşılayan arkadaşına göndermişti, o yüzden ilk günlerimiz çok stressiz, dinlenerek ve rahat geçti. Telefon hattı almak için uğraşmadık, kendi planına bağlı olan iki hattı ve yine benim adıma SSN olmadan ek kart olarak çıkarttığı Citibank'in Best Buy visa kartını da yollamıştı.
Sırada hesap açmak için bankaya gitmemiz vardı, yanımızda $10,000'ın biraz altında bir para vardı, en yakın BofA'ya gidip hesaplarımızı SSN ve adres kanıtı olmadan hızlıca açtık. SSN ve GC'nin geleceğini şu an için bunun kanıtı olarak elimizde sarı zarfın bir fotokopisi ve pasaportumuzdaki göçmen vizesi olduğunu gösterip, Türkiyedeki adresimizi verip, geçici adres olarak da bizi karşılayan arkadaşın adresini verip işlemlerimizi hallettik. Daha sonra bankaya gidip, SSN ve GC'mizi ve kendi adresimizi gösterir kira kontratımızı verip bilgilerimizi güncellettik. SSN'imiz gelmeden önce SSA ofise gidip durumu anlatıp sözlü olarak SSN'imizi kolayca öğrenmiştik. SSN'imiz 13. günde, GC'miz ise 34. günde elimize ulaşmıştı. SSN'imiz geldikten sonra kardeşim 8 yıllık kredi kartına bizi de ekledi, böylece Credit Score'umuz da onun CS'undan pozitif olarak etkilenmiş oldu. Daha sonra Türkiyede kalan $100,000 civarında paramızı swift ile QNB'den BofA'ya gönderdik. Toplam $100 gibi bir masraf çıkmıştı, ilgili başlıkta detaylarını anlatmıştım.
Banka hesabını açtıktan sonra sırada araba almak vardı ancak araba piyasası Covid sonrası dönem olduğu için zıvanadan çıkmıştı. Öyle yıllarca ABD'ye gidip başlangıçta 3-5 bin dolara araba alırım hayalleri bizim için imkansıza yakındı çünkü sürülebilecek arabalar 8-9 bin dolardan başlıyordu ve piyasada hem araba yoktu hem de çok hızlı satılıyordu. Birkaç arabayı, arabamız olmadığı için randevuları daha ileri saate verdiğimiz için kaçırmıştık bile. İmdadımıza yine kardeşimin arkadaşı yetişti. Türkiyedeki ailesi bir taşınmaz alacakmış ve onun da para göndermesi gerekiyormuş, para değiş tokuşu yapabileceğimizi söyledi ve hemen kabul ettik. Bir anda 20 bin dolarımız daha olmuştu Araba aramada elimiz de yükselmişti böylece, kendisi bi de bize kıyak yaptı ve birkaç dealer gezdirdi ama yine de istediğimizi bulamadık. Bütün gün FB marketplace, Craigslist derken eşim sonunda 2016 Model bir Toyota Camry yakaladı ve 1. haftamız dolmadan bir Cumartesi günü arabamızı da almıştık. Özellikle Cumartesi yazdım çünkü ABD'de araba almak arabayı görüp, parayı vermek kadar kolay bir işlem. Arabayı satan adam, araba alım satımıyla ilgili yapılacak tüm işlemleri anlattı, sonrasında da yapılacak yasal işlemleri 30 gün dolmadan eşim halletti. Böylece ulaşım sorunumuz da çözülmüştü.
Sırada konaklama sorunumuzu çözmek vardı, artık arabamız da olduğu için kolayca hallederiz diyorduk ki hiç kolay olmadı. 34 Apartman kompleksi gezdik, 1+1 evlerin fiyatları ortalama $1,700-1,900 aralığındaydı, rakamlar Texas için inanılmaz yüksekti, Covid bir kez daha istediğimizi bulamamamıza sebep olmuştu. Çoğunlukla Plano-Frisco bölgesine baktığımız evler sonucu artık bir tanesine karar vermemiz gerekiyordu çünkü Airbnb'de son haftamıza yaklaşıyorduk. Son gün diye bir Cumartesimizi daha bu işe ayırıp Pazar karar veririz ve Pazartesi teklifi sunarız dedik. Cumartesi günü baktığımız evlerden birinde bizi Leslie adında çok sempatik birisi karşıladı, hatta Yunan adaları ve Türkiye'ye tatile gittiğini uzun uzun anlattı ve bize uygun olacak bir evi gezdirdi. Ev gerçekten, tam da istediğimiz gibi çokça ışık alan, yüksek tavanlı, ikinci katta neredeyse 90m2 büyüklüğündeydi. Fakat kirası $1,780 idi ve içinde çamaşır ve kurutma makinesi yoktu, ya kiralayacak ya da kendimiz alacaktık. Ev benim favorilerimde 1. eşimin favorilerinde ise 3. sırayı almıştı. Tabii ki kimin favorisinin kazandığını tahmin etmeniz zor olmayacaktır Evden ayrıldıktan birkaç saat sonra Leslie bizi aradı ve dediki "Elimizde bir apartman dairesi daha varmış, fakat listelemeyi unutmuşuz, o da istediğiniz gibi ikinci katta, içi yenilenmiş ve yüksek tavanlı, fiyatı da $1,400 civarında, hızlıca gelirseniz size göstermek istiyorum." Şok olduk hemen gittik, Leslie ile sohbet (sonrasında karşılaşmamız hangi iyiliğimizin karşılığıydı acaba diye çok düşündüm
), eve baktık, çok beğendik (diğeriyle tek farkı cephesiydi, ilk gezdiğimiz güneye bakarken bu kuzeye bakıyordu) ve biz bunu tutmak istiyoruz dedik. Leslie bize gerekli evrakları gönderdi ve 48 saat içerisinde işlemlerinizi bu linkten yapabilirsiniz dedi. Pazar günü tüm işlemleri yapıp beklemeye başladık. Pazartesi günü ne görelim, Manager evin fiyatının yanlış olduğunu söyleyip yeni bir teklif yönlendirmiş, ev $1,720 görünüyor. Tabii ki hemen itiraz ettik, anlattık, imzaladık, olmaz dedik, dedi ki "Arkadaşımızın son çalışma günüydü hata yapmış.", bizi ilgilendirmez dedik ve direttik. Bizim istediğimiz şekilde ilerledi, tek sorun, ABD'ye göç eden herkesin ev tutarken major sorunu olan kabul sorunumuz kalmıştı. Neyseki kardeşimin co-signer'lığı ve 1 fazladan kira secure deposit ile evimizi kiralamış olduk.
Küçük bir parantez açmak istedim, evi ilk kiraladığımızda konumunun bu kadar muhteşem olduğunu farketmemiştik, hem muhit çok güzel hem de ulaşım çok kolay, sadece 2 ışık ile Tollway'e bağlanıp istediğimiz yere çok hızlı ulaşabiliyoruz. Ayrıca Kuzey cephe olması da çok önemliymiş, siz siz olun Texas'ta Güney cepheden uzak durun İlk yılımız dolunca yeni dönem için ev kira artışımız standart yapıldı, yanılmıyorsam $80 kadardı, ikinci yıl için kira artışımız geldiğinde biraz yüksek geldi ve leasing office'ten randevu alıp konuşmaya gittik. Kendilerine yeni kiracı olsak daha düşük fiyata evi tutabileceğimizi, bize indirim yapmalarını rica ettik. Konuşurken çok da umuzumuz yoktu açıkcası, en kötü ihtimalle kışın fiyatlar düşünce 2 odalı apartman dairesine geçeriz diye düşündük. Mail ile döndüler, teklifi yenilemişler ve hiç artış yapmamışlar
Bu sene de geçen yıl ile aynı rakama oturmaya devam edeceğiz. Seneye dilerim ev almak için gerekli şartları oturtmuş oluruz.
Hızlıca ev eşyaları için Ikea alışverişimize başladık, bu arada Nebraska Furniture diye bir yeri öğendik, kocaman bir mağaza ve çok iyi dealları oluyordu. Mobilyalarımızın büyük kısmını ordan ve kalan eşyaları da Ikea'dan alıp taşınmaya başladık. Washer ve Dryer aylık kirası $50 dolar idi fakat bu bize çok anlamlı gelmemişti, dedik ikinci el bi yerlerden alalım. Dallas'ta Best Buy'ın kocaman bir ikinci el outleti var oraya baktık, FB Marketplace'e baktık, istediğimiz gibi az kullanılmış, eziği çiziği olmayan bir türlü bulamadık, en son yine Dallas'ta bir ikinci elciden ikisini $600 aldık.
Son olarak iş ile ilgili deneyimide anlatıp devamını ikinci iletiye bırakacağım, uzun uzun yazıp çok da sıkmak istemiyorum Biz 40'lı yaşlara merdiven dayamış 2 yetişkin olarak, kariyerimizi Türkiyede 15+ yıl geliştirmiş, çok uluslu kuruluşlarda yöneticilik pozisyonuna kadar yükselmiş, sıfırdan nasıl başlarız diye düşünürken, eşim tüm bu koşturmaca arasında iş başvurularına devam ediyordu. Bense "Yeaa ben 17 sene çok yoruldum, azcık çalışmayacağım, sonra retail felan öyle kafamı yormadan raf dizerim." dedim, keşke demeseydim. Covid'in sanırım en güzel etkisini de burda gördük, inanılmaz iş imkanı vardı. Her gün yeni ilanlar açılıyor, her başvuruya dönüş alıyor felan derken, 45. gün bir Japon şirketinde işbaşı yaptı adam
Tabii bunda daha önce Amerikan şirketlerinde çalışmış olması, çok iyi seviyede İngilizcesinin yanında İspanyolcayı da akıcı düzeyde konuşuyor olması etken oldu. Hayır ikimiz de IT alanında çalışmıyoruz, keşke çalışsak. O, supply chain ve logistics bense HR alanında çalıştık yıllarca. Bu arada ben de söylediğimi yaptım, dinlendim, kafa yormayacak retail işlerinde, delivery işlerinde hatta bir okulda teacher assistant olarak da çalıştım ama artık benim de düzenli bir iş bulma zamanım geldi