Herkese merhaba. Ben Beste. 2022 Mayıs ayında başlayan maceram 23 Mayıs 2023 de mutlu sonla bitti. İlk kazandığımı öğrendiğim gün, o zaman sevgilim bugün eşim olan insana “hayatımda ilk kez bir şey için çabalamama, kovalamama gerek kalmadı” demiştim. Hayatımda en çok çabaladığım bir hikayeye sahip oldum… evet 2023 greencard talihlisi olarak çok fazla belirsizlik içerisinde kaldık. İstenmediğimizi her gün yeniden anlamak zorunda kaldık. Geçmiş yılların tablosuna göre 2023 Ocak-Şubat aylarında Ankara da mülakatım olacaktı. Sıra numaram 10binlerde, DS submitim ilk 4 gün içerisindeydi. Sonra ne oldu? @gucarslan ’ın sözüne geldik. Ankara güven olmaz demişti, gerçekten güvenilmeyeceğini öğrendik.
Önce hızlı artan bülten ile ooo hemen hallolacak her şey diye heyecanlanırken dağıtılmayan mülakatlarla soru işaretleri oluşmaya başladı. Şubat ayında erken submit ve fena olmayan sıra numaramla acaba dosya taşısam mı diye düşünmeye başladım. Şubat bülteni sonrası mülakat hiç gelmeyince karar verdik. Dünyadaki tüm Amerikan konsolosluklarını Excel tablosuna döktüm ve ilk kez ismini duyduğum ülkelere kadar kontrol ederek vizeli, vizesiz ve Schengen vizeli seçenekleri ayırdım. Viyana ilk dosyamı kabul eden konsolosluk oldu ve hemen ertesi gün zaten cutoff olalı aylar olan dosyama 12 gün sonrasına mülakat verdi. Ertelemek zorunda kaldım, hazırlandım. Daha önce Avrupa seyahatleri olan, düzenli çalışan, maaşı fena olmayan bir gençtim. Ret yedim. Otel rezervasyonu iptali bahanesiyle yenen reddime airbnb rezervasyon ve faturalarını göstersem de itirazlarımı kabul ettiremedim. Grupta bir çok arkadaşımızla bu ret silsilesi devam etti. Madem göçmensin o zaman bizim için de potansiyel göçmensin dediler. Türk olarak dürüst davranmanın bedelini ödedik bence. Bu sırada günlerce süren ne yapacağız sorusunun altında korkunç günler geçirirken vizesiz tüm ülkelere dosya taşıma maili attık. Her biri ret dönerken birden Hong Kong dosyanı alırız dedi. Bu sırada dosyamı Viyana’dan Ankara’ya alan ben, önce Ankara’nın talep ettiği dosyayı kabul etmesi için 1 hafta bekledim. Sonra kabul ettiği an Hong Kong dosyamı çekti. 1 ay sonrasına mülakat verdi. Artık o kadar sıkılmıştık ki, evi kapattık işten ayrıldık ve çıktık yola. Hong Kong un nemli sıcağında ve sokaklardaki kokuyla mülakata kadar bekledik. Sağlık muayenesi için Dr Nicolson u seçtik. Aslında Anderson seçmiştik fakat Türk vatandaşlarına hizmet veremeyeceğini iletip iptal ettiler. Konsolosluk bu duruma el attı ve artık sorun yok diye biliyorum. Muayene randevusuna antikor testlerimiz ve eksik aşılarımızı (hepatit b) olup geldik. Bunların süreci hızlandırdığı söylenebilir fakat yine de kişi başı 400 hkd hızlandırma ücreti ödedik. Haftasonu ile birlikte 5 günde aldık. Mülakata sağlık raporumuz hazır olmadan gecikme mektubu ile girdik. Tarihi bir andı, çünkü Hong Kong Amerikan Konsolosluğu göçmen vizesi salonunda aynı anda sadece 5 Türk idik… vize memuru kazandıktan sonra evlendiğimiz için haliyle sordu. Doğruyu söyledim, zaten beraberdik birlikte gitmek istedik. Evlilik tarihimizi sordu ve evlilik cüzdanı fotokopisi üzerinden kontrol etti. İşimin detaylarını sordu, benim title product manager olduğundan pek bilinen bir şey değil haliyle detaylıca açıkladım. Neden iki soyadım olduğunu sordu, bu kısım biraz daha kişisel merakıydı. Kendi ülkelerinde böyle bir şey yokmuş. Nereye gideceğimizi sordu San Francisco dedik. Hiç pahalı vs demedi. zaten banka dökümü de istemedi. Öğrenci veya işi uygun olmayanlardan istiyorlar. Çok rahattı, açıkçası biz de rahattık. Biz zaten bu vizeyi kazandık almaya geldik modundaydık. Sağlık muayenesi raporu mülakattan 3 gün sonra çıkacaktı. Hazır olduğunda gelin dedi. Dün raporu ve pasaportları teslim ettik bugün aldık. Kişi başı 330 dolar vize ücreti, ikimiz için 5960 Hong kong doları muayene ücreti ödedik. (3 aşı olduk, 2 tdap, 1 mmr) Bu süreçte Viyana grubu, ana grup, Telegram, Twitter, forum, Hong kong her birinde emeği geçen yaşadığı deneyimi yazan, aklına takılan soruyu soran herkese çok teşekkür ederim. Umarım daha fazla kişi hayallerine kavuşur.

Hong Kong vize süreci için hazırladığım doküman linki:

https://docs.google.com/document/d/12QV5QIhvlk5Yxh4xpqdTZOMaLOg0zfMdNTfeYd382VM/edit?usp=sharing

Merhaba ben 27 yasinda greencard kazanip Istanbuldan Los Angeles'a gelmis bir genc olarak bir seyler eklemek isterim. Oncelikle yukarida yazilanlara cok hak veriyorum ve anliyorum. Fakat bir genc olarak benim icin daha buyuk bir degisim noktasi oldu. Artik uzerimde bir limit varmis gibi hissetmiyorum. Turkiyede de girisken ve caliskan bir insan olarak yasadim. Her zaman firsatlari yakalamak icin cok cabalardim ve gundemi, siyaseti, magazini neredeyse her seyi cok iyi takip ederdim. Farkindaligimin yuksek olmasini cok onemsiyordum fakat buraya tasindiktan sonra farkindalik sandigim seyin beni ne kadar limitledigini ve korelttigini gordum. Hayati algilayisim malum yonetim donemine denk geldiginden hep bir firsat yakalama ya da firsatciyi yakalama bilincinde buyudum. Buraya ilk geldigimde her seyin yiyecek alisverisinden tutun herhangi bir deneyime kadar cok ulasilabilir rakamlarda olusu inanilmaz heyecanlandiriyordu. O heyecanla zaten 3 ay geciyor. Sonrasinda bi doygunluk geliyor ve bence o zaman anliyorsunuz aslinda bundan cok daha fazlasini alabileceginizi. Anlatmak istedigim sey cok para kazanmak degil, gercekten dusuncemin bir siniri yok artik. Her zaman ozgur ve ozgun bir birey oldugumu saniyordum. Buraya gelince kolektif yapinin altinda ne kadar kisitli oldugumu gordum. Bunu yapanda turkiyedeki her seye karsi asiri duyarli olma sorumlulugummus uzak kalinca kesfettim. Yani resmen kafamin yarisi bosa cikti ve bu alanda kendim icin ne istiyorum, bugunu nasil yasamak istiyorum yarin icin gercekten "ben" neler bekliyorum diye rahat rahat dusunebilmeye basladim. Yani insanin degisim donusumunde geride birakmasi gereken cok sey vardir elbet ama bence bizim gibi geleneksel toplum yapisindan cagdas topluma goc eden insanlarin en once birakmasi gereken sey "baskalarinin hayatlarina, olaylara karsi asiri duyarlilik"

Ne yazik ki bunu turkiyedeyken yasamak cok zordu. Fakat yine de insanin farkindaligi ile baslar diye dusunuyorum. Suan turkiyede bu bilincle olsam yine de zor olurdu biliyorum ama elimden geldigince o yaygaradan uzak durmaya olaylara kendi acimdan bakmaya calisirdim. Sadece kendi ihtiyaclarima ve hayallerime odaklanirdim. Bu bireysellesmek degil bence, aksine kolektif bilince daha da hizmet eden bir farkindalik. Cunku ben kendimi ne kadar gerceklestirir ve mutlu olursam etrafima da o kadar faydam olur. Amerika bana bunu yasatan bir yer oldu suana kadar. Tabi yaninda cokca zorluk,yalnizlik ve kaygi vardi. Ama bence bunlar zaten hayatin icinde olan seylermis. Guzel yaniysa artik bunlari sindirebilecek dusunebilecek bir alanim var.

Ozlemek konusuna gelince de tabiki yaninizda dokundugunuz gibi olmuyor fakat gercek bir sevgi sizinle her an birlikte oluyor. Bu kisi hayatta olmasa bile, sizinle yasiyor her ani. O yuzden bu taraftan odaklanmaya calisin, gordugunuz yasadiginiz her ani kalbinizdeki o insanla deneyimlemissiniz gibi dusunun. Umarim hayatinizi kurdugunuzda tum sevdiklerinizi daha kolay gorebileceginiz gunler gelecek sabredin.

Los Angeles’ta yaşadığım için son zamanlarda en büyük gündem sokaklarda inanılmaz derecede Türk olması. Kendimi Almanya’da gibi hissediyorum. Kaçan direkt buraya geliyor, hepsinin de birbirinden farklı hikayesi var. Geçenlerde karakola kaydı alınmadan geçen birisini duyduk şu an dünya üzerinde nerede olduğuna dair bir bilgi yok en son girdiği yer Meksika. Nasıl oluyor ben de anlamıyorum ama gerçekten iş çığırından çıkmış halde. Kendi akrabam da daha bir ay önce kaçtı. Önce Brezilya’da biraz sonra karakolda çoğunu en sonda indiği gibi San Diego’da tüm parasını almışlar. Bunun gibi bir çok hikaye daha duydum. Kaçmadan önce insanlara umut satıyorlar ama zaten olacak olan buydu. Kaçıp kaçmama konusunda bir şey söyleyemem herkesin şartları bambaşka, kimisi gerçekten mecbur kimisi sadece bir fırsat olarak görüyor. Fakat bu başlığın altında kaçmayı düşünen ve okuyan insanlar varsa çok rahat iş bulunduğundan şartların çok kolay olduğundan bahsedecekler. İlk 3-6 ay heyecanla yeni yeni şeylerin içine girdiğiniz için anlamıyorsunuz ama bu şekilde gelen tanıdığım herkes altıncı aydan sonra büyük bir depresyona girdi. Çünkü aslında geleceği çok riskli olan ve pek umut vaat etmeyen işlerde çalışacaksınız. İnsanın umudu olmadığında da yarınlara motivasyonla devam etmek zor oluyor. Sosyalleşmek bir yana türklerin içinde daha fazla olmanız gerektiği için (iş verenler Türk olacaktır) Türkiye’den daha zor bir ortamda olacaksınız. Sizi kullanmak isteyen üzerinizden kar etmek isteyen insanların yanına geliyorsunuz. Tekrar söylüyorum ben kimseye kaçın kaçmayın demiyorum ama kaçarken lütfen romantize edilmiş hayallerin peşine düşmeyin bu gerçekliği görerek gelin ve hazırlıklı olun. Belki de aradığınız huzur yerle veya mekanla alakalı değildir neleri arkanızda bıraktığınızı bir kere daha değerlendirin.

@pnktr evet katılıyorum. Aslında buraya geldiğimden beri görüyorum ki bizim halkımızda yüksek bir kaygı var. Bunun bir sebebi ekonomi siyasi etkenler evet fakat diğer tarafta da yine bu kolektif yapının getirdiği özgüvensizlik sorunu var. Özgüvensiz deyince anlaşılmıyor bazen, ben güç gösterisini özgüven olarak görmüyorum. Burada yapamadım diyebilmekte başaramadığın şeyleri kabul etmekte bir özgüven istiyor. Amerikalıların bu konudaki esnekliği sanki onların önünü açmış ve devlet onlara yardım etmeye başlamış gibi. Bunu söyleyince aklıma Türkiye’deki 2022 yangını geldi. Tüm halk ormanlarda yangın söndürmeye çalışmıştı, hiçbir eğitimi bilgisi olmadan ateşe atladılar. Devlet herhangi bir sorumluluk almadı, almasına gerekte kalmadı. Çünkü bizim her şeyi yaparız sandığımız birbirimizi gaza getirdiğimiz bir cahilliğimiz var. Burada gerçekten yapamayacağı yapmak istemeyeceği şeyleri dile getiren bir sistem var ve bu sayede herkes huzur içinde yaşıyor. Toksik bir ilişki gerçekten ve ben bu ilişkiden kurtulduğumda iyileştim, ilerledim.

Formu biraz önce doldurup gönderdim, conf emailimi de aldım yardım eden herkese teşekkür ederim

@gucarslan çok teşekkür ederim gayet açıklayıcı oldu. Etiketleidğiniz iletiyi de mutlaka okuyacağım iyi günler.

@Erkan-Gürsoy anladım çok teşekkür ederim

Merhaba mülakat alanlara evrak listesi e-maili bu sene gelmedi değil mi? Mülakat mailinin içerisinde mi yazıyor evraklar?

@MySea çok saçma geldi ama muhasebeci bu bildirimi yapmasanız fark edilmez bile çünkü sizin için oluşturulmuş bir form yok karşı taraf sizin bu gelirinizi bildirmediği sürece IRS de sizi fark etmeyecektir diyor. Ama bu vergi kaçırmaya giriyor ve ben herhangi bir risk almak istemiyorum, tekrardan 250 $ hizmet ücreti de ödemek istemediğim için 1040 X formunu nasıl dolduracağımla ilgili araştırma yapmam en iyisi olacak. Teşekkür ederim

@gucarslan çok iyi anladım, birinin evinde kalınca haliyle kira masrafı düşüyor ve daha önce başvurduğum diğer ülkelerin vizelerinde bu kişilerin el ile yazdığı bir referans mektubu eklemiştim. O yüzden benzer düşündüm. Teşekkür ederim dönüşünüz için

@tufank tesekkurler. esimin annesi hem emekli hem de aktif calisiyor. bu durumda Present Work/Education/Training Information kisminda calistigi bilgisini girmem gerekir degil mi? ayni zamanda emekli oldugu icin ne yapsam emin olamadim.

@tufank Cok tesekkurler. Greencard doneminde kendi formumuzu acmiyorduk o yuzden belki burada da benzer olabilir diye dusunmustum. iyi ki sormusum, hic asina olmadigim bir vize turu o yuzden hata yapmak istemiyorum. Bu kisimda create a new application demem gerekiyor o halde degil mi? tum formu sifirdan mi dolduracagim ?

Merhaba, greencard ile 2023 hazirandan beri amerikada yasiyoruz. esimin annesinin 28 eylulde vize gorusmesi var. ds160 formu doldururken farkli bir adreste yasiyorduk fakat daha iki hafta once tasindik. yeni adresi formda guncellemek gerekir mi yoksa direkt elindeki belgelerle guncel adresimizi goturmesi de yeterli olur mu? simdiden tesekkurler.

Los Angeles’ta yaşadığım için son zamanlarda en büyük gündem sokaklarda inanılmaz derecede Türk olması. Kendimi Almanya’da gibi hissediyorum. Kaçan direkt buraya geliyor, hepsinin de birbirinden farklı hikayesi var. Geçenlerde karakola kaydı alınmadan geçen birisini duyduk şu an dünya üzerinde nerede olduğuna dair bir bilgi yok en son girdiği yer Meksika. Nasıl oluyor ben de anlamıyorum ama gerçekten iş çığırından çıkmış halde. Kendi akrabam da daha bir ay önce kaçtı. Önce Brezilya’da biraz sonra karakolda çoğunu en sonda indiği gibi San Diego’da tüm parasını almışlar. Bunun gibi bir çok hikaye daha duydum. Kaçmadan önce insanlara umut satıyorlar ama zaten olacak olan buydu. Kaçıp kaçmama konusunda bir şey söyleyemem herkesin şartları bambaşka, kimisi gerçekten mecbur kimisi sadece bir fırsat olarak görüyor. Fakat bu başlığın altında kaçmayı düşünen ve okuyan insanlar varsa çok rahat iş bulunduğundan şartların çok kolay olduğundan bahsedecekler. İlk 3-6 ay heyecanla yeni yeni şeylerin içine girdiğiniz için anlamıyorsunuz ama bu şekilde gelen tanıdığım herkes altıncı aydan sonra büyük bir depresyona girdi. Çünkü aslında geleceği çok riskli olan ve pek umut vaat etmeyen işlerde çalışacaksınız. İnsanın umudu olmadığında da yarınlara motivasyonla devam etmek zor oluyor. Sosyalleşmek bir yana türklerin içinde daha fazla olmanız gerektiği için (iş verenler Türk olacaktır) Türkiye’den daha zor bir ortamda olacaksınız. Sizi kullanmak isteyen üzerinizden kar etmek isteyen insanların yanına geliyorsunuz. Tekrar söylüyorum ben kimseye kaçın kaçmayın demiyorum ama kaçarken lütfen romantize edilmiş hayallerin peşine düşmeyin bu gerçekliği görerek gelin ve hazırlıklı olun. Belki de aradığınız huzur yerle veya mekanla alakalı değildir neleri arkanızda bıraktığınızı bir kere daha değerlendirin.

@pnktr evet katılıyorum. Aslında buraya geldiğimden beri görüyorum ki bizim halkımızda yüksek bir kaygı var. Bunun bir sebebi ekonomi siyasi etkenler evet fakat diğer tarafta da yine bu kolektif yapının getirdiği özgüvensizlik sorunu var. Özgüvensiz deyince anlaşılmıyor bazen, ben güç gösterisini özgüven olarak görmüyorum. Burada yapamadım diyebilmekte başaramadığın şeyleri kabul etmekte bir özgüven istiyor. Amerikalıların bu konudaki esnekliği sanki onların önünü açmış ve devlet onlara yardım etmeye başlamış gibi. Bunu söyleyince aklıma Türkiye’deki 2022 yangını geldi. Tüm halk ormanlarda yangın söndürmeye çalışmıştı, hiçbir eğitimi bilgisi olmadan ateşe atladılar. Devlet herhangi bir sorumluluk almadı, almasına gerekte kalmadı. Çünkü bizim her şeyi yaparız sandığımız birbirimizi gaza getirdiğimiz bir cahilliğimiz var. Burada gerçekten yapamayacağı yapmak istemeyeceği şeyleri dile getiren bir sistem var ve bu sayede herkes huzur içinde yaşıyor. Toksik bir ilişki gerçekten ve ben bu ilişkiden kurtulduğumda iyileştim, ilerledim.

@MySea çok saçma geldi ama muhasebeci bu bildirimi yapmasanız fark edilmez bile çünkü sizin için oluşturulmuş bir form yok karşı taraf sizin bu gelirinizi bildirmediği sürece IRS de sizi fark etmeyecektir diyor. Ama bu vergi kaçırmaya giriyor ve ben herhangi bir risk almak istemiyorum, tekrardan 250 $ hizmet ücreti de ödemek istemediğim için 1040 X formunu nasıl dolduracağımla ilgili araştırma yapmam en iyisi olacak. Teşekkür ederim

Merhaba ben 27 yasinda greencard kazanip Istanbuldan Los Angeles'a gelmis bir genc olarak bir seyler eklemek isterim. Oncelikle yukarida yazilanlara cok hak veriyorum ve anliyorum. Fakat bir genc olarak benim icin daha buyuk bir degisim noktasi oldu. Artik uzerimde bir limit varmis gibi hissetmiyorum. Turkiyede de girisken ve caliskan bir insan olarak yasadim. Her zaman firsatlari yakalamak icin cok cabalardim ve gundemi, siyaseti, magazini neredeyse her seyi cok iyi takip ederdim. Farkindaligimin yuksek olmasini cok onemsiyordum fakat buraya tasindiktan sonra farkindalik sandigim seyin beni ne kadar limitledigini ve korelttigini gordum. Hayati algilayisim malum yonetim donemine denk geldiginden hep bir firsat yakalama ya da firsatciyi yakalama bilincinde buyudum. Buraya ilk geldigimde her seyin yiyecek alisverisinden tutun herhangi bir deneyime kadar cok ulasilabilir rakamlarda olusu inanilmaz heyecanlandiriyordu. O heyecanla zaten 3 ay geciyor. Sonrasinda bi doygunluk geliyor ve bence o zaman anliyorsunuz aslinda bundan cok daha fazlasini alabileceginizi. Anlatmak istedigim sey cok para kazanmak degil, gercekten dusuncemin bir siniri yok artik. Her zaman ozgur ve ozgun bir birey oldugumu saniyordum. Buraya gelince kolektif yapinin altinda ne kadar kisitli oldugumu gordum. Bunu yapanda turkiyedeki her seye karsi asiri duyarli olma sorumlulugummus uzak kalinca kesfettim. Yani resmen kafamin yarisi bosa cikti ve bu alanda kendim icin ne istiyorum, bugunu nasil yasamak istiyorum yarin icin gercekten "ben" neler bekliyorum diye rahat rahat dusunebilmeye basladim. Yani insanin degisim donusumunde geride birakmasi gereken cok sey vardir elbet ama bence bizim gibi geleneksel toplum yapisindan cagdas topluma goc eden insanlarin en once birakmasi gereken sey "baskalarinin hayatlarina, olaylara karsi asiri duyarlilik"

Ne yazik ki bunu turkiyedeyken yasamak cok zordu. Fakat yine de insanin farkindaligi ile baslar diye dusunuyorum. Suan turkiyede bu bilincle olsam yine de zor olurdu biliyorum ama elimden geldigince o yaygaradan uzak durmaya olaylara kendi acimdan bakmaya calisirdim. Sadece kendi ihtiyaclarima ve hayallerime odaklanirdim. Bu bireysellesmek degil bence, aksine kolektif bilince daha da hizmet eden bir farkindalik. Cunku ben kendimi ne kadar gerceklestirir ve mutlu olursam etrafima da o kadar faydam olur. Amerika bana bunu yasatan bir yer oldu suana kadar. Tabi yaninda cokca zorluk,yalnizlik ve kaygi vardi. Ama bence bunlar zaten hayatin icinde olan seylermis. Guzel yaniysa artik bunlari sindirebilecek dusunebilecek bir alanim var.

Ozlemek konusuna gelince de tabiki yaninizda dokundugunuz gibi olmuyor fakat gercek bir sevgi sizinle her an birlikte oluyor. Bu kisi hayatta olmasa bile, sizinle yasiyor her ani. O yuzden bu taraftan odaklanmaya calisin, gordugunuz yasadiginiz her ani kalbinizdeki o insanla deneyimlemissiniz gibi dusunun. Umarim hayatinizi kurdugunuzda tum sevdiklerinizi daha kolay gorebileceginiz gunler gelecek sabredin.

Herkese merhaba, 2023 haziranda ulkeye giris yaptik. ilk kazancimiz temmuz sonu agustos gibi oldu ve 2023 icin file return doldurduk. Kopek baktigim Rover uygulamasi 1099 K almaya uygun degilsiniz dedigi icin onun vergisini odemiyoruz beyan etmiyoruz sanmistim ama sonradan ogrendim ki aslinda ne kazanirsak kazanalim beyan etmek zorundayiz. bu yuzden $3048 kazancimizi 1040X formunu doldurarak gonderecegim ama muhasebeci ekstra $250 islem ucreti istiyor. Vergi borcu da var o yuzden bunu kendim yapmak istiyorum. Hem schedule C hem de 1040X mi doldurmam gerekiyor? daha once benzeri durumu yasayan oldu mu? simdiden tesekkurler.

Herkese merhaba. Ben Beste. 2022 Mayıs ayında başlayan maceram 23 Mayıs 2023 de mutlu sonla bitti. İlk kazandığımı öğrendiğim gün, o zaman sevgilim bugün eşim olan insana “hayatımda ilk kez bir şey için çabalamama, kovalamama gerek kalmadı” demiştim. Hayatımda en çok çabaladığım bir hikayeye sahip oldum… evet 2023 greencard talihlisi olarak çok fazla belirsizlik içerisinde kaldık. İstenmediğimizi her gün yeniden anlamak zorunda kaldık. Geçmiş yılların tablosuna göre 2023 Ocak-Şubat aylarında Ankara da mülakatım olacaktı. Sıra numaram 10binlerde, DS submitim ilk 4 gün içerisindeydi. Sonra ne oldu? @gucarslan ’ın sözüne geldik. Ankara güven olmaz demişti, gerçekten güvenilmeyeceğini öğrendik.
Önce hızlı artan bülten ile ooo hemen hallolacak her şey diye heyecanlanırken dağıtılmayan mülakatlarla soru işaretleri oluşmaya başladı. Şubat ayında erken submit ve fena olmayan sıra numaramla acaba dosya taşısam mı diye düşünmeye başladım. Şubat bülteni sonrası mülakat hiç gelmeyince karar verdik. Dünyadaki tüm Amerikan konsolosluklarını Excel tablosuna döktüm ve ilk kez ismini duyduğum ülkelere kadar kontrol ederek vizeli, vizesiz ve Schengen vizeli seçenekleri ayırdım. Viyana ilk dosyamı kabul eden konsolosluk oldu ve hemen ertesi gün zaten cutoff olalı aylar olan dosyama 12 gün sonrasına mülakat verdi. Ertelemek zorunda kaldım, hazırlandım. Daha önce Avrupa seyahatleri olan, düzenli çalışan, maaşı fena olmayan bir gençtim. Ret yedim. Otel rezervasyonu iptali bahanesiyle yenen reddime airbnb rezervasyon ve faturalarını göstersem de itirazlarımı kabul ettiremedim. Grupta bir çok arkadaşımızla bu ret silsilesi devam etti. Madem göçmensin o zaman bizim için de potansiyel göçmensin dediler. Türk olarak dürüst davranmanın bedelini ödedik bence. Bu sırada günlerce süren ne yapacağız sorusunun altında korkunç günler geçirirken vizesiz tüm ülkelere dosya taşıma maili attık. Her biri ret dönerken birden Hong Kong dosyanı alırız dedi. Bu sırada dosyamı Viyana’dan Ankara’ya alan ben, önce Ankara’nın talep ettiği dosyayı kabul etmesi için 1 hafta bekledim. Sonra kabul ettiği an Hong Kong dosyamı çekti. 1 ay sonrasına mülakat verdi. Artık o kadar sıkılmıştık ki, evi kapattık işten ayrıldık ve çıktık yola. Hong Kong un nemli sıcağında ve sokaklardaki kokuyla mülakata kadar bekledik. Sağlık muayenesi için Dr Nicolson u seçtik. Aslında Anderson seçmiştik fakat Türk vatandaşlarına hizmet veremeyeceğini iletip iptal ettiler. Konsolosluk bu duruma el attı ve artık sorun yok diye biliyorum. Muayene randevusuna antikor testlerimiz ve eksik aşılarımızı (hepatit b) olup geldik. Bunların süreci hızlandırdığı söylenebilir fakat yine de kişi başı 400 hkd hızlandırma ücreti ödedik. Haftasonu ile birlikte 5 günde aldık. Mülakata sağlık raporumuz hazır olmadan gecikme mektubu ile girdik. Tarihi bir andı, çünkü Hong Kong Amerikan Konsolosluğu göçmen vizesi salonunda aynı anda sadece 5 Türk idik… vize memuru kazandıktan sonra evlendiğimiz için haliyle sordu. Doğruyu söyledim, zaten beraberdik birlikte gitmek istedik. Evlilik tarihimizi sordu ve evlilik cüzdanı fotokopisi üzerinden kontrol etti. İşimin detaylarını sordu, benim title product manager olduğundan pek bilinen bir şey değil haliyle detaylıca açıkladım. Neden iki soyadım olduğunu sordu, bu kısım biraz daha kişisel merakıydı. Kendi ülkelerinde böyle bir şey yokmuş. Nereye gideceğimizi sordu San Francisco dedik. Hiç pahalı vs demedi. zaten banka dökümü de istemedi. Öğrenci veya işi uygun olmayanlardan istiyorlar. Çok rahattı, açıkçası biz de rahattık. Biz zaten bu vizeyi kazandık almaya geldik modundaydık. Sağlık muayenesi raporu mülakattan 3 gün sonra çıkacaktı. Hazır olduğunda gelin dedi. Dün raporu ve pasaportları teslim ettik bugün aldık. Kişi başı 330 dolar vize ücreti, ikimiz için 5960 Hong kong doları muayene ücreti ödedik. (3 aşı olduk, 2 tdap, 1 mmr) Bu süreçte Viyana grubu, ana grup, Telegram, Twitter, forum, Hong kong her birinde emeği geçen yaşadığı deneyimi yazan, aklına takılan soruyu soran herkese çok teşekkür ederim. Umarım daha fazla kişi hayallerine kavuşur.

Hong Kong vize süreci için hazırladığım doküman linki:

https://docs.google.com/document/d/12QV5QIhvlk5Yxh4xpqdTZOMaLOg0zfMdNTfeYd382VM/edit?usp=sharing

@Tugba54 merhaba buraya bu mesajı bırakalı baya oldu ve hep giriş yapılı sandığım için forumda gelen bildirimleri kaçırmışım. Kusura bakmayın geç dönüyorum. Ben zaten 1 senedir amazondayım ve hesabım var. Yakın arkadaşımla birlikte "gerçek" bir danışmanlık veriyoruz. Şu an çok fazla kurum var ve herkes dolar kazanmak için atlıyor fakat pek güvenilir bir ortam değil belirtmek isterim.