Herkese merhaba,
3 Mart 2021’de ilk girisimizi Boston’dan yaptik ve 1 hafta kalip TR’ye geri donduk. Ilk girisle ilgili entryi ilgili baslikta paylasmistim. Ben 6 Haziran’da, esim Engin’se 7 Haziran’da yerlesme niyetiyle Denver’a geldik. 3 kedimizle seyahat ettik ve herbirini kabinde tasimak icin sartlarimizi baya zorladik. Greencardlarimiz verdigimiz adresten TR’ye postalaninca Lufthansa’yla Frankfurt aktarmali ucabildik. Ben bir kediyle, Engin de ertesi gun iki kediyle geldi o birini kargoya vermek zorunda kaldi ama Lufthansa gercekten cok ozenliydi. Tum endiselerimizi giderdi. Ben ilk geceyi forumun Antalya bulusmasinda tanistigimiz bir ailenin evinde gecirdim. Yalniz yaptigim bu goc yolculugundan sonra beni havalimanindan aldilar ve evlerinde misafir ettiler. O evde gecirdigim ilk gun Amerika’yla ilgili ilk anilarimi guven dolu hatirlamamin sebebidir. Hala gorusuyoruz lakin forum nicklerini bilmiyorum ve buradan tekrar onlara tesekkur etmek istiyorum. Biz evimizi gelmeden 1 hafta once kiralamistik. Pet friendly apartmanlarin cogunun 2 pet limiti oldugu icin seceneklerimiz baya azdi ve kredi skorumuz da olmadigindan piyasanin ustunde bir kiraya ev tutabildik. Neyse ki evin konumu geregi ilk isimi bulmam kolay oldu. Ilk gun Engin buraya ucarken ben arkadaslarimla Costco’ya gidip sisme yatak ve temel ihtiyaclarin alisverisini yaptim. Ilk ayimiz Goodwill, Amazon ve Walmart’tan birikimimizi bitirmemeye ozen gostererek evimizi kurmaya calisarak gecti. 3 Temmuz’da civarda yuruyus yaparken bir Japanese Buffet’nin kapisinda Hiring yazisini gordum ve esofmanlarimla, sac bas yuruyuste dagilmis sekilde iceri girip kendimi tanittim. Yarin gel basla dediler. Boylece geldikten 1 ay sonra ilk isimi server olarak buldum. Saatlik ucret 9.5$di ama tiplerle ucu ucuna da olsa tum masraflarimiz karsilaniyordu. Kiramiz bu kadar yuksek olmasa (1680$) belki rahatca yeterdi. Ama sabah 10’dan gecce 10’a kadar ayakta calisiyordum ve ayaklarim yara oluyordu. 3 hafta sonra sadece Cinlilerin calistigi 3 garsondan baska kimsenin Ingilizce bilmedigi Japon restoranindan iletisemedigimiz gerekcesiyle kovuldum. Kovuldugumu soyleme zahmetine bile girmediler. Her hafta calisma saatlerimizin cizelgesini yolluyorlardi bir gun ise gittim ve cizelgede adimin olmadigini gordum ve manager ortalikta degildi. Aradim iki gun sonra gel konusuruz dedi. Gittim yine yoktu. Patron da ingilizce bilmiyor. Baska bir garsona haftasonu chekimi almak icin gelmemi soylemis. Hemen internetten restoranin karsisindaki Panera Bread’e basvurdum. Ertesi gun aradilar gorustuk ve daha onlar kovuldugumu yuzume soyleyemeden Panera’da mutfakta prep olarak ise alindim. Sansima bana isi ogretecek ve birlikte domates salatalik dograyacagim kisi Turk cikti. Turkiye’deyken karsima hep abuk subuk insanlar cikarken burada oldukca karakterli, saygili, merhametli, dogru duzgun insanlar cikiyor. 1.5 ay kadar Panera’nin mutfaginda calistim. Agustos basina kadar arabamiz yoktu. Amerika’da yasayan herkes eger downtownda oturmuyorsan arabasizligin ne kadar zor oldugunu biliyordur. Bize de imkansiz hemen alin demislerdi ama ilk gunlerde dostlarimizin yardimiyla ardindan da online siparisle idare etttik. Ben TR’deyken araba kullanmayi bilmiyordum Agustos basinda 2002 Subaru Forrester’imizi 2500$ a aldik. Engin ehliyet islemlerine basladi. Ben de arada ogrenmek icin otoparklarda surdum. Panera’daki Turk abi beni kresi olan bir arkadasiyla tanistirdi. Pdr mezunu oldugumdan ve daha once cocuklarla calistigimdan kendi alanima daha yakin bir iste calismam icin beni cesaretlendirdi. Kreste gorustugum pozisyon 6 aydir acikmis. Oyle bir eleman eksikligi var buralarda. Kres evimize arabayla 40 dk mesafde ama elbet ogrenirim kullanmayi diyerek isi kabul ettim ve 7 Eylul’den beri kreste 2 yasindaki couklarla calisiyorum. 3 ay onca yolu Engin goturup eve geri donup sonra beni almaya geliyordu. Aralik’ta ehliyetimi aldim. Engin de TR’deyken basladigi IT alanindaki is gorusmelerini surduruyordu ve ilk teklifini Ekim ayinda alip kabul etti. Su an is cok tat vermese de Amerika tecrubesi kazanmak adina yeni bir is bulana kadar devam ediyor. Kres 1 yildan erken isten cikmazsam geri odememe gerek olmayacak sekilde egitim masraflarimi karsiladi ve Early Learning Teacher lisansimi aldim. Bu gunlerdeyse cok zorlu (covid, Trump, Executive orders) gocmenlik surecinin ardindan araliksiz yogun calisma hayatinin yipranmasi ortaya cikiyor. Genellikle depresifim. Saat farki ve calisma saatlerinden dolayi sevdiklerimi arayabilecegim zaman araligi cok sinirli. Yalnizlik cekiyorum. Komik gelebilir ama Ingilizce konusmaktan yoruldum. Arkadasa ihtiyac duyuyorum. Iyi insanlar tanidim ama koklu arkadasliklarimi geride birakmanin verdigi bir yalnizlik var. Bunun da bir surec oldugunu ve gececegini dusunuyorum. O zamana kadar bateriyi oldurmemek adina motoru calisir durumda tutup gunluk rutin islerimi yerine getirmeye ozen gosteriyorum. Simdilik 10 aylik Amerika maceramiz bu kadar.
Best posts made by znerus
-
RE: ABD'ye Yeni Taşınmış Göçmenlerin İlk Aylardaki Deneyimleri
-
RE: Göçmen Vize ile ABD'ye ilk giriş
3 Mart'ta Boston'a ilk girişimizi yaptık. Öncesinde sağlık bakanlığının listesinde yer alan bir hastanede 250tl'ye pcr testimizi yaptırdık. Massachusetts Travel Formu online bir şekilde doldurduk. Ayrıca thy'nin sitesinde ABD'ye seyahat edecekler için bir form vardı çıktısını almıştık ama havaalanında onlar zaten formu veriyormuş. Tek soruluk basit bir form. Boston' da önce memur maskemizi çıkartmamızı isteyip fotoğrafımızı çekti. Yanımızda ne kadar para getirdiğimizi sordu. Yiyecek getirdiniz mi, meyve, süt, et ve tohum var mı diye sordu. Sarı zarfları aldı kenarda beklememizi söyledi. Sonra başka bir polis gelip bizim gibi bekleyen yaklaşık 15 kişiyi alıp bir odaya götürdü. Oda kalabalıktı ama çok beklemedik. Adresimizi teyit edip önümüzde sarı zarfları açtılar. Niyeyse sarı zarfı boş bir şekilde bize verdiler. Pasaportumuzu da verip gidebileceğimizi söylediler. 1 hafta akrabamızın yanında kaldık. Bank of america'dan hesap açtık. Boston salem turu attık birkaç gün. Telefon hattımızı ayarladık. Project Beacon diye bir yerde pcr testi için randevu aldık. Randevu saatinden 10 dk önce gittiğimizde hiç sıra beklemeden kolayca ve ücretsiz testimizi olduk. Sonuç 36 saate çıktı. 10 mart'ta İstanbul uçağına binip döndük. Bugün Ssn'lerimiz adrese ulaşmış. En kısa zamanda işimizi ayarlayıp yerleşmeye gitme niyetimiz var. Süreçte desteklerini esirgemeyen tüm forumdaşlara teşekkür ederim.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
Bugün 13.15teki randevumuz için 13te konsolosluğun önündeydik. Covid formunu tekrar doldurduk. Maskemizi indirip pasaportla kimlik kontrolü yapıldı. Pasaportumuza etiket yapıştırıp elimize şeffaf bir şey sürüp sıramızı beklememizi söylediler. Dosyaların olduğu poşeti girişte çöpe atmamızı istediler. Araba anahtarı, cüzdan ve dosyalarla girdik içeri. Girişte pasaportu verdik. Numaramızı alıp 2 dakika bekledik. Numaramız yanınca gidip asıl talihlinin diploması, evlilik cüzdanı, 2 şer fotoğraf, kccye yolladığımız belgeler, banka hesap dökümünü verdik. Belgelerin tarihi dolduğu için yenilerini de vermek istedik aldılar. Nüfus kayıt örneğinin 2 kopyasını vermiştik 2.leri geri iade ettiler. Ais kaydını ve ds260 confirmation çıktısını istemediler sadece ptt kaydını yapıp yapmadığımızı sordular. Ardından 5dk kadar tekrar numaramızın yanmasını bekledik. 660 doları verdik. Bir 5 dk daha bekleyip hint asıllı görevliyle görüşmeye geçtik. Görüşmeye ingilizce başladı öyle devam ettik. Yemin metnini okudu ve anladınız mı diye sordu. Onayladık. Parmak izlerimizi aldı. Nereye gideceğimizi sordu. Önce boston'a gideceğimizi orada akrabamızın olduğunu ama asıl yaşamak istediğimiz yerin colorado olduğunu söyledik. Üniversiteyi boston'da okudum ablam Colorado'da yaşıyor ikisi de güzel yerler diyerek gerginliğimizi almaya çalıştı. Mesleklerimizi oraya gittiğimizde ne işte çalışacağımızı yıllık gelirimizi sordu. Sonra 11k dolarınız var görünüyor doğru mu diye sordu. 21 k var deyince bir şeyi gözden kaçırmışım sanırım dedi. Altın hesabımız olduğunu hatırlattık. Altın hesabımızın kaç dolar ettiğini hesaplayıp tamam şimdi anladım dedi. Sonra gülümseyip sizce size vize vermeli miyim diye sordu. Eşim de "sure why not" dedi. Sonra o kadar hızlı konuştu ki tek anladığım pasaportumuzun 3-5 gün içerisinde adrese ulaşacağıydı. Tüm forum ailesine teşekkür ederiz. Umarım 30 eylül tarihi uzatılır ve isteyen herkes vizesine kavuşur.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
Herkese merhaba, biz bugün 11.20 randevumuz için 11.10da unganlardaydık. Çekiliş açıklandığı günden beri her deneyimi, tüm forumu hatmetmiş olmama rağmen eo sonrası bakmaz olmuştum. Alt tarafı bir sağlık kontrolü ama bunca ayın stresli bekleyişiyle her şey silindi gitti aklımdan. İlk günler deneyimlerini paylaşan talihliler merdivenden çıktıklarına kadar anlatıyorlardı, gözümde canlandırmaya çalışıyordum. Ben de deneyimimi o şekilde anlatmak isterdim ama cuma günü olacak mülakatın ve hala alamadığımız hesap dökümünün stresiyle bugün ne yaptım nasıl geçti hiç anlamadım. Aracımızı tunus cad.deki otoparka bıraktık 6 saat orada kaldı 13 tl tuttu. Önce unganlara gittik aşı belgemiz yoktu. Sırayla fotoğraflarımız çekildi ve bize verdikleri bir kağıtla düzen lab.a gitmemiz söylendi. 2 kişi için toplam 230$ istediler. Karttan 1750 tl şeklinde ödeyip kaydımızı yaptırdık. İçerisi genişti oturma alanları boldu ve sosyal mesafeye uymak zor olmuyordu. 5dk sonra kan ve idrar testi için çağırdılar. Ardından röntgen çektirip 12.15te unganlara geri döndük. Kişisel bir sebepten bizim fazla oyalanmamız gerekti. Normalde düzen laba girdikten sonra 15 dk içinde çıkılabilir gibi. Muayene için 16da gelmemizi söylediler. 20 kala arayıp gelebilirsiniz dediler. Boy kilo ölçümünden sonra önlüğü giyip klasik şeker tansiyon kalp vs hastalık var mı soruları oldu. Psikolojik rahatsızlık geçmişi var mı diye sordu. Ergenlikteki önemsiz bir şeyi söylemiş bulundum. Yalan söylemek istemedim ama şimdi ya sıkıntı çıkarırsa diye korkuyorum. Ocak ayında safra kesesi ameliyatı olmuştum onu söyledim. "bu yaşta?" (28)diyerek şaşkınlığını gösterdi. Yanlış hatırlamıyorsam sol koluma 2 sağ koluma 1 aşı yaptı. Gözlüğümü yanımda götürmüştüm kısa bir göz muayenesinden sonra çıktım. Eşime sigara alkol kullanımını da sormuş bana sormadı. Muayene ve aşılar 500 $ tuttu. Onu da kartla ödedik 3850tl çektiler. Tl olarak ödeyince insanın içine daha bir oturuyor. Sonuçları yarın 2-3 arası alabilirsiniz, dedi. Biz cuma günü alacağımızı söyledik. Biz sıra beklerken renkli gözlü fotoğrafımızı çeken hanım başkasına sadece 2-3 arasında sonuç veriyoruz demişti. Bizimle diğer hanımefendi ilgileniyordu. O 9da açıldıklarını (buçuk da olabilir tam hatırlamıyorum) yarın 2 den sonra ne zaman istersek alabileceğimizi söyledi. Cuma günkü görüşme için iyi dileklerinize ihtiyacımız var. 2005 model arabanın kasko değerini tsb sitesinde bulamadık. Sigortam. Net poliçemize tutar yazmamış onlardan mail almaya uğraşıyoruz. Sabahtan finansbankta işlem başlatmamıza rağmen pandemi sebebiyle bugün imza sürküsü işini bitiremediler. Umarım şu süre uzatılır da isteyen herkes vizesine kavuşur.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
21 Ocak'ta evrak onay maili aldık.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
Bize de geldi 24 Nisan Bekleyen herkese en kısa zamanda gelmesi dileğiyle
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
Bugün pasaportlarımız ptt şubesine ulaştı hemen gidip aldık. Şimdi tek dileğimiz 30 eylül süresinin uzatılması ve her isteyenin vizesine ulaşması.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
Merhaba, dün gece bize de mail geldi. Öncelik sırasından bahseden otomatik bir maildi. Bu sabah ais'ten 25 Eylül'e randevu aldık. İptal edilen görüşmemiz 24 Nisan'daydı. 28 Nisan'da randevumu kaçırdım bildirimini yapmıştık. Davacılardan değildik.
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
@Masda teşekkürler neyse ki güleryüzlüydü yoksa benim de yüreğime inebilirdi
-
RE: DV2020 Mulakat Deneyimleri
@gucarslan @hasan44 teşekkürler darısı tüm isteyenlerin başına
Latest posts made by znerus
-
RE: ABD'ye Yeni Taşınmış Göçmenlerin İlk Aylardaki Deneyimleri
Herkese merhaba,
3 Mart 2021’de ilk girisimizi Boston’dan yaptik ve 1 hafta kalip TR’ye geri donduk. Ilk girisle ilgili entryi ilgili baslikta paylasmistim. Ben 6 Haziran’da, esim Engin’se 7 Haziran’da yerlesme niyetiyle Denver’a geldik. 3 kedimizle seyahat ettik ve herbirini kabinde tasimak icin sartlarimizi baya zorladik. Greencardlarimiz verdigimiz adresten TR’ye postalaninca Lufthansa’yla Frankfurt aktarmali ucabildik. Ben bir kediyle, Engin de ertesi gun iki kediyle geldi o birini kargoya vermek zorunda kaldi ama Lufthansa gercekten cok ozenliydi. Tum endiselerimizi giderdi. Ben ilk geceyi forumun Antalya bulusmasinda tanistigimiz bir ailenin evinde gecirdim. Yalniz yaptigim bu goc yolculugundan sonra beni havalimanindan aldilar ve evlerinde misafir ettiler. O evde gecirdigim ilk gun Amerika’yla ilgili ilk anilarimi guven dolu hatirlamamin sebebidir. Hala gorusuyoruz lakin forum nicklerini bilmiyorum ve buradan tekrar onlara tesekkur etmek istiyorum. Biz evimizi gelmeden 1 hafta once kiralamistik. Pet friendly apartmanlarin cogunun 2 pet limiti oldugu icin seceneklerimiz baya azdi ve kredi skorumuz da olmadigindan piyasanin ustunde bir kiraya ev tutabildik. Neyse ki evin konumu geregi ilk isimi bulmam kolay oldu. Ilk gun Engin buraya ucarken ben arkadaslarimla Costco’ya gidip sisme yatak ve temel ihtiyaclarin alisverisini yaptim. Ilk ayimiz Goodwill, Amazon ve Walmart’tan birikimimizi bitirmemeye ozen gostererek evimizi kurmaya calisarak gecti. 3 Temmuz’da civarda yuruyus yaparken bir Japanese Buffet’nin kapisinda Hiring yazisini gordum ve esofmanlarimla, sac bas yuruyuste dagilmis sekilde iceri girip kendimi tanittim. Yarin gel basla dediler. Boylece geldikten 1 ay sonra ilk isimi server olarak buldum. Saatlik ucret 9.5$di ama tiplerle ucu ucuna da olsa tum masraflarimiz karsilaniyordu. Kiramiz bu kadar yuksek olmasa (1680$) belki rahatca yeterdi. Ama sabah 10’dan gecce 10’a kadar ayakta calisiyordum ve ayaklarim yara oluyordu. 3 hafta sonra sadece Cinlilerin calistigi 3 garsondan baska kimsenin Ingilizce bilmedigi Japon restoranindan iletisemedigimiz gerekcesiyle kovuldum. Kovuldugumu soyleme zahmetine bile girmediler. Her hafta calisma saatlerimizin cizelgesini yolluyorlardi bir gun ise gittim ve cizelgede adimin olmadigini gordum ve manager ortalikta degildi. Aradim iki gun sonra gel konusuruz dedi. Gittim yine yoktu. Patron da ingilizce bilmiyor. Baska bir garsona haftasonu chekimi almak icin gelmemi soylemis. Hemen internetten restoranin karsisindaki Panera Bread’e basvurdum. Ertesi gun aradilar gorustuk ve daha onlar kovuldugumu yuzume soyleyemeden Panera’da mutfakta prep olarak ise alindim. Sansima bana isi ogretecek ve birlikte domates salatalik dograyacagim kisi Turk cikti. Turkiye’deyken karsima hep abuk subuk insanlar cikarken burada oldukca karakterli, saygili, merhametli, dogru duzgun insanlar cikiyor. 1.5 ay kadar Panera’nin mutfaginda calistim. Agustos basina kadar arabamiz yoktu. Amerika’da yasayan herkes eger downtownda oturmuyorsan arabasizligin ne kadar zor oldugunu biliyordur. Bize de imkansiz hemen alin demislerdi ama ilk gunlerde dostlarimizin yardimiyla ardindan da online siparisle idare etttik. Ben TR’deyken araba kullanmayi bilmiyordum Agustos basinda 2002 Subaru Forrester’imizi 2500$ a aldik. Engin ehliyet islemlerine basladi. Ben de arada ogrenmek icin otoparklarda surdum. Panera’daki Turk abi beni kresi olan bir arkadasiyla tanistirdi. Pdr mezunu oldugumdan ve daha once cocuklarla calistigimdan kendi alanima daha yakin bir iste calismam icin beni cesaretlendirdi. Kreste gorustugum pozisyon 6 aydir acikmis. Oyle bir eleman eksikligi var buralarda. Kres evimize arabayla 40 dk mesafde ama elbet ogrenirim kullanmayi diyerek isi kabul ettim ve 7 Eylul’den beri kreste 2 yasindaki couklarla calisiyorum. 3 ay onca yolu Engin goturup eve geri donup sonra beni almaya geliyordu. Aralik’ta ehliyetimi aldim. Engin de TR’deyken basladigi IT alanindaki is gorusmelerini surduruyordu ve ilk teklifini Ekim ayinda alip kabul etti. Su an is cok tat vermese de Amerika tecrubesi kazanmak adina yeni bir is bulana kadar devam ediyor. Kres 1 yildan erken isten cikmazsam geri odememe gerek olmayacak sekilde egitim masraflarimi karsiladi ve Early Learning Teacher lisansimi aldim. Bu gunlerdeyse cok zorlu (covid, Trump, Executive orders) gocmenlik surecinin ardindan araliksiz yogun calisma hayatinin yipranmasi ortaya cikiyor. Genellikle depresifim. Saat farki ve calisma saatlerinden dolayi sevdiklerimi arayabilecegim zaman araligi cok sinirli. Yalnizlik cekiyorum. Komik gelebilir ama Ingilizce konusmaktan yoruldum. Arkadasa ihtiyac duyuyorum. Iyi insanlar tanidim ama koklu arkadasliklarimi geride birakmanin verdigi bir yalnizlik var. Bunun da bir surec oldugunu ve gececegini dusunuyorum. O zamana kadar bateriyi oldurmemek adina motoru calisir durumda tutup gunluk rutin islerimi yerine getirmeye ozen gosteriyorum. Simdilik 10 aylik Amerika maceramiz bu kadar. -
RE: Ucak Yolculugu ve Ucak Bileti
@crazycells elimizdeki göçmen vizesi en geç 23 mart'ta ilk girişi yapmak üzereydi, 3 mart'ta ilk girişi yaptık. Damgası basıldı 1 yıl daha geçerli ama dediğiniz gibi pratikte sorun çıkarabilirler. Bir şekilde greencardı Türkiye'ye ulaştırmaya çalışalım o zaman. Teşekkürler.
-
RE: Ucak Yolculugu ve Ucak Bileti
@Ist-to-NY teşekkür ederim bilgilendirme için. Aslında biz de böyle düşünüyorduk ve thy'yle uçacaktık. Denver'a gideceğimiz için United'la aktarma yapmamız gerekiyor ve United kedilerimizi kabul etmiyor yeni bir kural gelmiş. Qatar da kedilerle yolculuk için uzun. Kartların bir şekilde bize ulaşmasını sağlamaktan başka çaremiz görünmüyor.
-
RE: Ucak Yolculugu ve Ucak Bileti
Merhaba, fiziksel greencard elimizde değil. İkinci girişimizi yapıcaz. Paris aktarmalı Amerika'ya uçabiliyor muyuz? Daha önce Frankfurt'ta problem yaşayanlar olmuştu. Paris için durum nasıl? Bizim durumumuzda olup avrupa aktarmalı gidebilen oldu mu?
-
RE: Anneler günümüz kutlu olsun...
Bir yerde paylaşmasam çatlardım az biraz anonim olduğum bu platformda katıldığım bir fikri paylaşmak görece daha kolay. "Eğer bugüne dair içinizde nahoş hisler varsa ancak bunları söylemekten çekiniyorsanız, bugün sizi kötü, öfkeli, mutsuz, gergin hissettiriyorsa bu durum anne, kadın ve çocuk üzerinden kurulan bu suçluluk hissettirici, duygusal şiddet içeren söylemdir. Yalnız değilsiniz." Psikolog Kıvılcım Kıran'ın yazısı hislerime tercüman olmuş. Kendisi geçen yıl da bu konuda farkındalık yaratmak için bir paylaşım yapmıştı. Niyetim kimseye kötü hissettirmek ya da suçlamak değil. Böyle hissetmeme ve sabah gözyaşları içerisinde bu yıl kimsenin anneler gününü kutlamayacağım dememe rağmen, akşam küçük whatsapp grubundan yeni anne arkadaşlarımın kutlamalarına eşlik ettim, teyzeme mesaj atıp kayınvalidemi aradım. Eskiden sadece reklamlar vardı. Şimdi sosyal medyada toplu bir kutlama hali. Kaçacak bir yer bırakmıyor insana. Kaçmak çare değil evet ama bunca maruz bırakılmak da adil değil. Ve bu artık bireyselden ziyade toplumsal bir durum. Her şeyi çözdük de bu mu kaldı denebilir ama tek bir insanın bile bu konuda daha hassas davranmasına ya da yaralanan birinin yalnız olmadığını hissetmesine vesile olma ihtimali yeterli benim için. Dileyenler için Kıvılcım Hanım'ın mevzu bahis gönderisini şuraya bırakıyorum. https://www.instagram.com/p/COpYDRZjo5E/?igshid=1d4f3we9y4vgn
-
RE: San Jose (California)
Merhaba san francisco için ayrı başlık bulamadım. Eşim bilgisayar mühendisi bay area'daki bir şirketle işe alım sürecinde. 99 depremini adapazarı'nda yaşamış biri olarak depremden çok korkuyorum. Biz hep denver colorado düşünmüştük ama iş neredeyse mecbur oraya gideceğiz. Hayatın pahalılığından bahsedilmiş çokça. Çevredeki nispeten ekonomik güvenli yaşanabilir şehirler nerelerdir? Rekabet yüksek olduğu için rotanın san francisco taraflarına çevrilmesi beklemediğim bir şeydi.
-
RE: Göçmen Vize ile ABD'ye ilk giriş
3 Mart'ta Boston'a ilk girişimizi yaptık. Öncesinde sağlık bakanlığının listesinde yer alan bir hastanede 250tl'ye pcr testimizi yaptırdık. Massachusetts Travel Formu online bir şekilde doldurduk. Ayrıca thy'nin sitesinde ABD'ye seyahat edecekler için bir form vardı çıktısını almıştık ama havaalanında onlar zaten formu veriyormuş. Tek soruluk basit bir form. Boston' da önce memur maskemizi çıkartmamızı isteyip fotoğrafımızı çekti. Yanımızda ne kadar para getirdiğimizi sordu. Yiyecek getirdiniz mi, meyve, süt, et ve tohum var mı diye sordu. Sarı zarfları aldı kenarda beklememizi söyledi. Sonra başka bir polis gelip bizim gibi bekleyen yaklaşık 15 kişiyi alıp bir odaya götürdü. Oda kalabalıktı ama çok beklemedik. Adresimizi teyit edip önümüzde sarı zarfları açtılar. Niyeyse sarı zarfı boş bir şekilde bize verdiler. Pasaportumuzu da verip gidebileceğimizi söylediler. 1 hafta akrabamızın yanında kaldık. Bank of america'dan hesap açtık. Boston salem turu attık birkaç gün. Telefon hattımızı ayarladık. Project Beacon diye bir yerde pcr testi için randevu aldık. Randevu saatinden 10 dk önce gittiğimizde hiç sıra beklemeden kolayca ve ücretsiz testimizi olduk. Sonuç 36 saate çıktı. 10 mart'ta İstanbul uçağına binip döndük. Bugün Ssn'lerimiz adrese ulaşmış. En kısa zamanda işimizi ayarlayıp yerleşmeye gitme niyetimiz var. Süreçte desteklerini esirgemeyen tüm forumdaşlara teşekkür ederim.
-
RE: Amerika'ya Evcil Hayvan Götürmek
@ipekedi konsolosluğa belge verilmesi gerekmiyor diye biliyorum. Uçuşunuzun rezervasyon aşamasında mutlaka havayolu firmasını arayıp kediyle bineceğinizi söyleyerek rezervasyon yaptırın. Yakında giren 2 tane arkadaşımız kedilerini götüremediler uçakta köpek olduğu için. Önce kim rezervasyon yaptırırsa onunki kabine alınıyor. Sizden önce yapılmış köpek rezervasyonu var mı onu da öğrenirsiniz.
-
RE: Trump'ın Göçmenlik ve Çalışma Vizelerini 31 Mart 2021'e Kadar Durdurma Kararı (1 Ocak 2021)
@cangaz doğru anlamışsınız greencardını alanlar için sıkıntı yok
-
RE: Ucak Yolculugu ve Ucak Bileti
3 Ocak gidiş 10 Ocak dönüş Antalya - Boston uçuşumuz var. Bileti 6 Kasım'da almıştık. O zamanlar Şubat'a almıştık. THY her gün tarife değişikliği yaparak oyuncak etti .Sadece saat değil 2 gün öteye bile attı değişiklik yaparken. O tarife değişikliği yaptıkça bize de ücretsiz değişim ya da iade hakkı veriyordu yeni tarifeyi onaylamak için. Biz de öne çektik uçuşu. Saatlerimizi harcadık müşteri hizmetleriyle konuşarak. Bir de bu değişiklik onaylarından birinde eşimin biletine işlem yapamayan müşteri hizmetleri çalışanı biletlerimizi ayırdı. Ayırdıktan sonra da pişkin pişkin "onaylıyor musunuz?" diye sordu. Zaten yapmışsın yapacağını daha neyi soruyorsun. Checkin sırasında ücretsiz bir şekilde koltuk seçebileceğimizi defalarca söyledi. Şimdi diyorlar ki 1 Ocak'tan itibaren ücretsiz koltuk seçimi yokmuş. Biz oradayken dönüş biletimizde değişiklik yaparlarsa ne yaparız hiç bilmiyorum. Bu devirde birlikte bilet alan iki kişinin yan yana uçmak için bu kadar uğraşması belki de üstüne para ödemek zorunda bırakılması inanılır gibi değil.