Merhaba forumumuzun kıymetli üyeleri. Benzer durumların yaşanabileceğini ve bu yola çıkanlara faydamız olabileceğini düşünerek özelde olsa yeni tecrübelerimizi paylaşmak istedik. Deneyimime her adımında her noktasında desteği olan @gucarslan abiye gönülden teşekkür ederek başlamak istiyorum. Daha önce paylaştığım mülakat deneyiminden bilindiği üzere ben ve eşim vize görüşmesine Viyanada girdik ve 2 olumlu sonuçla döndük. Ancak bizim 3 vizeye ihtiyacımız vardı.
Kızım 26 haftalıkken doğmayı tercih ederek Kasım ayında dünyaya geldi. Kısa süre sonrada 2 Ocak 2025 olarak mülakat tarihimiz belli oldu. Mail geldiğinde sevinemedik çünkü kızımız kuvözdeydi ve ne yapacağımızı bilemiyorduk. Belki taburcu olur belki bizimle gelebilir umuduyla mülakat tarihini onayladık. Sağlık randevusunu oluşturduk. Biletlerimizi ona göre aldık. Gün geldi ancak kızım henüz taburcu olmamıştı, beni geçtim annesini dahi yanına almıyorlardı. Haftada 1 gün 1 saat görebiliyorduk sadece. Bizde @gucarslan ın tavsiyesi üzerine erteleme durumuna girmedik ve sağlık için ayrı, mülakat için ayrı olmak üzere iki defa Viyanaya gittik.
Molnar ile olan randevumuzda durumumuzdan bahsettik, üzgündük ve üzüntümüzü paylaştıklarını gerçekten hissettik, 2 Ocak 2025 te konsolosluk görüşmesi için Viyanaya tekrar geleceğimizi söyledik, konsoloslukla görüştükten sonra kendileri açısından bir problem olmayacağını, tekrar randevu alabileceğimizi söylediler. Burukta olsa bu aşamayı geçmiş olmanın minik sevinciyle oradan ayrıldık ve Türkiyeye döndük.
Tarih 2 Ocak 2025 e gelirken kızımız henüz taburcu olmamıştı, yola çıkmadan kızımızı gördük ve eşimle düştük Viyana yoluna. Hastane önünden dahi ayrılmak istemesekde her adımımızın kızımızın geleceği olduğunun farkındaydık. 2 Ocak günü konsolosluğa gittik. Evrak teslimi için çağırdıklarında evrakları teslim ederken kızımızdan bahsettik. Umut ettiğim şekilde karşılandı durumumuz, bize moral verme çabalarını görünce doğru insanlarla karşı karşıya olduğumuzu anladık. Evraklardan sonra durumumuz üzerine görüşmüş olmalılar ki Vize görüşmesi sırasında biz daha ne yapacağımızı soramadan onlar konuya girdi ve çözüm üretmeye çalıştılar. Kızımız taburcu olduğunda ve pasaportu hazır olduğunda onlarla iletişime geçmemizi isteyerek yeniden bir randevu vereceklerini belirttiler. Hatta yine biz bir şey demeden, seyahat etmesinin kısa sürede kızım için sorun olabileceğinden kızımızı düşünerek, tekrar planlanacak görüşmeye benim gitmemin yeterli olduğunu, hatta sadece evrakları ve kızımın pasaportunu ulaştırmamın yetebileceğini (ihtimal) söylediler, sağlık muayenesi içinde benimle iletişime geçeceklerini belirttiler. Biz konuşmadan önce bizi düşündüklerini görmek içimizi çok rahatlattı. Eşim ve ben vizelerimizi alarak Türkiyeye geri döndük. Kısa süre sonra bir mail aldık ve kızımız taburcu olduğunda sağlık muayenesini Ankarada göçmen sağlığı için yetkili klinik olan Unganlarda gerçekleştirebileceğimizi, işlemlerin tamamlanmasından sonra kendileri ile iletişime geçerek randevu alabileceğimizi bildirdiler. Attıkları her mailde kızımız için güzel temennilerini samimice yazmaktan hiç geri durmadılar.
Sabırla ve dualarla kızımızın taburcu olmasını beklemeye başladık. Minik savaşçım Ocak ayı sonuna geldiğimizde zaferini ilan etti ve hemşire ablalarına bizi aratarak “ anne baba beni almaya gelin size kavuşmaya hazırım “ dedi. Bu sevinci bu mutluluğu tarif etmem gerçekten imkansız, ne gülüşlere ne göz yaşlarına nede kelimelere sığdıramam o an yaşadığımız duygularımızı.
Konumuza dönecek olursam, bir süre sonra Unganlar ile iletişime geçtim ve randevu aldım. Randevumuz netleşince konsolosluğa mail attım. Bu seferde bizimle sevincimizi paylaştılar. Aynı zamanda evraklarla birlikte benim konsoloslukta olmam gerektiğini tekrar randevu planlayacaklarını yazdılar. Ancak bu sefer bizim schengen problemimiz oldu. Bu durumu açıklayan bir mail ile cevap verdik. Sadece evrakları ulaştırmamızın mümkün olup olmadığını sordum. Kıymetli üyelerimizden değerli @Flight101 abim evrakları götürmeye hazır olduğunu söyleyerek bana büyük bir destek verdi. Kendisine buradan tekrar teşekkür ediyorum. Ancak konsolosluktan bize bunun mümkün olmadığını önümüzde 2 seçenek olduğunu söylediler. İlk seçenek schengen vizesi alarak Viyanaya gitmemiz, ikinci seçenek dosyamızı Ankara Konsolosluğuna taşımak olduğunu yazdılar. Schengen bizim için bir problemdi ve dosya taşımayı tercih ettik.
Bu yazışmalar üstüne her forum üyesinin ilk aklına gelen kişi @gucarslan abiye mesaj atarak durumdan bahsettim, sağolsun beni sakinleştirdi ve atacağım mail taslağına hatta içeriğine kadar yardımcı oldu. Konsolosluk ile navigatörden ve email adreslerinden iletişime geçtik. Bu kısma inanmanız zor olabilir bende ilk başta hayret ettim. 1 gün bile geçmeden Ankaradan cevap verdiler ve 17 Mart 2025 e randevu oluşturduklarını, evraklar için detaylı mail atacaklarını bildirdiler. Sağlık için zaten randevumuz vardı onu değiştirmedim. Günü gelince sağlık muayenesine günü gelincede konsolosluğa gittim. (Sağlık muayenesinde aşılarımız zamanlıydı o nedenle aşı yapılmadı, sadece fiziki muayene yapıldı. 100$ ücret alındı.) Konsolosluğa gittim ve kızımı getirmeme gerek olmadığını orada öğrendim. Çünkü detaylı mail bana gelmemişti. Geçmiş tecrübelerden bilsemde bana mail gelmediği için kızım ve eşimle birlikte gitmiştim. İçeriye tek başıma girdim. Normal mülakat süreçlerinden geçtim, kızımın 2 fotoğrafını, nüfus kayıt örneğini ve pasaportunu teslim ettim. Vize ücreti için Viyanada ödeme yapıp yapmadığımı sordular, yaptım deyince makbuz istediler. Makbuzu da evrakları alan görevliye verdim. Tekrar ödeme yapmama gerek kalmadı. Sıram gelince konsolos beyle selamlaştıktan sonra dosyamı neden geri taşıdığımı sordu, bende durumumuzu tane tane anlattım. Anlayışla karşıladı ve kızımın vizesini onayladığını belirtti.
Bu sefer hiç bir burukluk olmadan büyük bir sevinçle kapıda bekleyen kızım ve eşime koştum, kana kana onlara sarıldım. Artık seyahat planlarına başlayabilecek bu ana kadar hiç düşünemediğimiz kadar Amerikayı düşünebilecek, planlarımızı yapabileceğiz.
Bize Ankara konsolosluğunun bahsettiği detaylı mail gelmedi, bu nedenle AIS kaydı yapamadım. Mülakattan 1 hafta sonra PTT den hala ses çıkmayınca AIS sitesindeki iletişim numarasını aradım. Bana bir mail adresi verdiler. Oraya AIS kaydı yapamadığımı anlatan mail yazdım. Hemen dönüş yaptılar ve kızımı ekleyebileceğimi söylediler. Ekledim ve 1 hafta geçmeden kızımın pasaportu elimize ulaştı. Böylelikle ABD öncesi sürecin sonuna gelmiş olduk.
Durumumdan haberdar olan benden manevi desteğini hiç esirgemeyen abilerime ablalarıma kıymetli arkadaşlarımıza canı gönülden teşekkür ediyorum. @gucarslan abi hakkını nasıl öderim bilmiyorum. Allah senden razı olsun, sayende zerre panik yapmadan kontrollü bir şekilde, güzel iletişimler kurarak sürecimizi tamamladık.
Ben kendi durumumla benzer olan bir örnek bulamadım, umarım bu paylaşımım ihtiyacı olana yol gösterir. Özelden sorulacak cevabını bildiğin her soruyu cevaplamaya, yardımcı olmaya hazırım. Bunu bu foruma borç bilirim. Faydalandığımın kat kat fazlasından faydalandırmak nasip olsun bana. Yollarımız açık olsun. Hiç kimsenin yaşadığımızı yaşamaması dualarımızla.
Sağlıcakla kalın..
️ gurbette birbirine kazık atanlara inat yardımlaşmaya, bildikçe öğrendikçe paylaşmaya devam 🫡
inanın benzer durumda olana fayda sağlamak için bir an önce paylaşmak istedik, çünkü bu süreci forum sayesinde sakin sakin güzelce yürüttük ve tamamladık. Kızımızın durumu netleşsin istedim, ilk deneyimide bekletmek istemedim. O nedenle ayrı ayrı oldu. Hep birlikte burada birbirimizden güzel haberler almamız umuduyla.. Tekrar çok teşekkürler.