DV2024 Mülakat Deneyimleri

[MomisCan]

@boredeng Çok çok teşekkür ederim. Sürecinizde başarılar diliyorum. Bangkok ile ilgili süreçte sormak istediğiniz bir şey olursa seve seve yardımcı olmaya çalışırım

[pnarr]

@yusufalak yusuf bey merhabalar tekrardan, ben 2 ay önce istanbul konsoloslugu üzerinden başvurumu yaparken bana sadece bir form verdiler onu doldurdum fotograf teslimi ile birlikte odememi yaptım tamamdır işiniz bitti dediler.Herhangi bir sarı veya pembe makbuz vermediler bana. Gecen hafta da aradılar evrak geldi alabilirsiniz diye şimdi gidince mi bana sarı veya pembe makbuzu teslim edecekler?

[ysmnb]

Merhaba arkadaşlar,
Yeşil kart forumu 8 yıldır takip ediyorum. Öncelikle başta forum yöneticimize ve sorularıma dönüş yapan arkadaşlara çok teşekkür ederim İsterimki bu uzun süreçten geçecek arkadaşlara bir faydamız dokunsun. Tüm yaşananları anlatacağım.

Öncelikle biz 3 kişilik bir aileyiz. 8 yıldır düzenli olarak greencard’a başvuruyorduk. Açıklandığı gün ben kontrol ettim kazanamamıştım. Eşim totem yapmak istedi ve 2 gün sonra bakacaktı. Ben de merak ediyordum fakat ne de olsa çıkmaz dedim Pazartesi günüydü. Eşim ofisten ben de o gün evden çalışıyordum. Eşimin arkadaşı greencard sonuçlarına bakıp bakmadığımızı sormuş, eşim henüz bakmadığını belirtince eşimin arkadaşı “hadi beraber bakalım” demiş. Hatta sesli olarak ekran görüntüsü de almışlar. Güzel bir anı oldu bize de Çığlık atar mıyız çıkarsa? cümlesiyle başlayıp çıktıktan sonraki şaşkınlıkları gerçekten inanılmaz saat 10.30 gibi ben bilgisayar başında çalışırken eşim skype den bir ekran görüntüsü gönderdi. Henüz büyük boyutlu açmadığımdan kime ait olduğunu bilmiyordum ama “You have been randomly selected” sayfasıydı bu. Sayfayı açarken eşimin bana şaka yaptığını düşündüm. Açtığımda inanamadım, çok şaşkındım. Eşim kazanmıştı. Sayfayı aşağıya doğru yavaşça indirdim hem endişeli hem de heyecanlıydım. Çünkü case num. çok önemli olduğunu biliyordum. 3 haneli olduğunu görünce bir şok daha geçirdim ve ağlamaya başladım. O arada eşimi aradım. Bana “case numarası iyi mi?” diye sordu. Forumu takip etmediğinden case number ile ilgili bilgisi yoktu tabi. Dedim ki “Ekim ya da Kasımda mülakata gideriz, çok iyi.” Çok sevinmiştik en çokta kızım için istiyorduk. Eşimle anlaştık. Vize, pasaporta basılıp elimize ulaşana kadar hiç kimseye bahsetmemeye karar verdik. Hem büyüsü bozulmasın istedik hem de belki vize reddedilir belli olmaz vs. diye düşündük. Gitmiyor musunuz? Ne zaman gideceksiniz? sorularına da maruz kalmak istemedik. Ds260 formunu 3-4 gün içinde tamamladık. Bu arada eşim Almanya doğumlu. Doğum belgesinin aslı için Offenbach nüfus müdürlüğü ile bir kaç yazışma yaptı, sistemden ödemesini yaptık. Postanın kaybolmasından endişeleniyordum ama kısa zamanda elimize ulaştı. Artık mülakatı bekliyorduk…

Nihayet 6 Aralık 2023 sabah 08.15 e mülakat randevumuz bildirilmişti. Tüm evraklarımızı hazırladık ve Unganlar randevusunu almıştık. Mülakata 10 gün kala eşim benden özür dileyerek Amerika’ya gidemeyeceğini şu an doğru zaman olmadığını söyledi. Haziran ayında eşimin annesi vefat etmişti ve zorlu, uzun bir süreç geçirmiştik.. Detaya inmeyeceğim ama mental olarak kendisini uzun süredir iyi hissetmiyordu ve sürekli hastalanıyordu. Bir tanıdık vasıtasıyla Washington’da uzun süre yaşayan (20 yıldır) birinden fikir aldığımızda da o kadar olumsuz konuştu ki artık eşim doğru karar verdiğini düşündü. Eşim bana mücadele edecek gücü kendinde bulamadığını söyledi. Benim istememle ya da zorlamamla olacak bir şey değildi çünkü köprüleri yakıp beraber gidecektik. Üzülerek Unganlar randevusunu iptal ettim ve maalesef mülakata gitmedik. Başımızdan geçenleri basit bir dille yazmış olabilirim fakat bunları yaşamak kolay değildi benim için. Duygularımı ifade edemeyeceğim çünkü anlatılacak gibi değil… Mülakat tarihinden 2 gün sonra eşime konsolosluktan mail geldi. Mülakata katılmadığımız için ayın 11’ine tekrar randevu oluşturmuşlar?? Maili görünce hem çok şaşırmıştım hem de çok üzülmüştüm nasıl olurdu bu? Biz talep etmediğimiz halde yeni bir randevu maili gelmişti. Forumda daha önce bahsedildiğini hiç hatırlamıyorum. Aynı durumu yaşayan oldumu bilmiyorum. Ayın 12 sinde öğlene doğru eşimi Ankara’dan Amerika Konsolosluğunda çalışan çat pat Türkçe bilen bir Amerikalı aramış. Mülakata gelmediğimizi, bize ilettiği mailin ulaşıp ulaşmadığını teyit etmek için aramış. Eşim mailin ulaştığını ve sağlık sebebiyle sürece devam edemeyeceğini belirtmiş ve teşekkür ederek kapatmışlar telefonu. Tekrar mülakat mailinin gelmesi, konsolosluktan aranmamız, herkesin hayali olan case number’ın çok çok iyi olması vs. yani evren diyor ki gidin artık daha ne yapayım :((
2 aya yakın kendime gelemedim, çok üzülmüştüm. Ama hiç bir zaman da eşimle tartışmadım. Çünkü evdeki huzur önemliydi. Bir kişinin istemesiyle olacak bir şey değildi bu. Beraber verilmesi gereken ciddi bir karardı… Artık kafamda gitmeyeceğimizi bitirmiştim. Amerika ile ilgili takip ettiğim tüm sosyal medya hesaplarını silmiştim. Hatırlamak istemiyordum, görmek istemiyordum çünkü görünce çok üzülüyordum ama unutamıyordumda.

Biz devlet bankasında çalışıyorduk. Temmuz ayında, Ekimde gireceğim banka yükselme sınavına hazırlanmaya başlamıştım. Evden çalışmaya devam ediyordum. Akşamları da ders çalıştığım için çok bunalıyordum. Arada sırada hava almak için dışarıya kahve içmeye çıkıyorduk. 26 Ağustos günü yine dışarıya çıktık. Masada otururken eşim dedi ki, “Amerika’ya gitmek istiyor musun?” Ben de evet dedim. “Konsolosluktan randevu talep etsek verirler mi?”dedi. Ben de son randevular dağıtıldı artık vermezler dedim. (Arada yeşilkart forumu açıp bakıyordum kopamıyordum) Eşim “Ben çok direndim, eğer randevu verirlerse gidelim gerçekten kısmetimizde varsa bana randevu verecekler ve Amerika’ya gideceğiz” dedi. Belli ki uzun süredir düşünüyordu. Tamam dedim. Eve gidince eşim son gelen randevu maili üzerinden konsolosluğa mail gönderdi. Konsolosluk randevu ekranından randevu talep etmemiz gerektiği ile ilgili geri dönüş yaptı fakat randevu ekranı sistemsel yoğunluk sebebiyle tarih almaya izin vermedi. 27 Ağustosta eşim tekrar konsolosluğa randevu tarihi alamadığımızı belirten bir mail gönderdi ve bekledik. Tam 9 gün sonra 4 Eylül Çarşamba günü bize dönüş yaptılar. 9 Eylül Pazartesi 09.30’a mülakat mailimiz geldi. İnanamadım çünkü randevu vereceklerini hiç düşünmüyordum . Benim 5 Eylül tarihi için Unganlar randevusu almam gerekiyordu. Hiç yer olmayacağını düşünürken sadece 1 kişi için sabah saatinde boşluk olduğunu görünce direkt eşim adına randevu aldım. Yeşilkart forumdan da Unganların randevuları kaçıran kişilere yardımcı olduklarını daha önce okuduğum için gece İstanbuldan Ankara’ya yola çıktık. Unganlara sabah gittiğimizde durumumuzu anlattık. Randevu mailinin dün geldiğini sadece bir kişi adına randevu alabildiğimizi belirttik. Önce herkes için randevu oluşturulması bu şekilde yardımcı olamayacaklarını ilettiler daha sonra biraz bekleyin dediler. Başka biri geldi durumumuzu tekrar anlattıktan sonra kimlik ve pasaportları istedi. Sistemde Aralık ayı için daha önce randevu oluşturup iptal etmişsiniz, tamam yardımcı olacağız fakat biraz bekleyeceksiniz dediler. Kalabalıktı bir saatten fazla beklemişizdir. Bence yinede çok beklemedik. Akşama kadarda bekleyebilirdim yeter ki alsınlar. Dr önce eşimi çağırdı onun muayenesi bitince beni çağırdılar. Aynı dr muayene olmuştuk Mehmet bey’e. Mehmet bey bana sigara içip içmediğimi sordu genel muayene ve aşı yaptı. Çıkınca eşime sordum onada doğru düzgün soru sormamış Almanya doğumlusun demiş, Alkol kullanıp kullanmadığını sormuş o kadar. Aşı yapıp çıkarmış. Kızımı çağırdılar benimde yanında eşlik etmemi istediler. O da genel muayene oldu ve tamam her şey güzel harika dedi. Teşekkür ettik. Akciğer filmi için yönlendirildik. Ödemeleri yaptık. Sonuçların ertesi gün çıkacağını öğleden sonra 15.00 gibi alabileceğimizi söylediler. Ertesi gün 15.00 e doğru sonuçları aldık. Evimize geri döndük.

Pazartesi gecesi Ankara’ya tekrar yola çıktık. Mülakat saatine yaklaştığında sıraya girdik çok kalabalıktı. X ray den geçince dümdüz gidip sola dönüyorsun. İçeri geçtiğimizde bile havası farklı gelmişti. Kapıdan girince sağda koridorun sonunda lavabo var. Tam karşıda da bölmeler var ve memurlar vardı. Sanırım onlar farklı vize türlerine bakıyorlardı. Kapının girişinde Sol tarafta gişe memurları vardı. Gişe memurlarının çaprazında da evrak teslim ediliyor hemen yanındaki bölmelerde de mülakat yapılıyor. Yani L şeklindeydi içerdeki düzen. Evraklarımızı teslim ettiğimiz görevli Türk, güler yüzlü bir adamdı. Kızıma “Amerika’ya gidince ne yapacaksın?” dedi gülümseyerek. Kızımda “Ordaki yemekleri merak ediyorum” dedi :)) Benim de senin yaşında kızım var dedi Bu arada eşimin doğum belgesi çok dilli olduğu için tercüme ettirmedik. Hatta evrakların arasınada koymadık. İsterlerse veririz diye. Nüfus kayıt örneği vardı.
İngilizcemiz yeterli olmadığı için mülakatın Türkçe yapılmasını rica ettik. Evrakları teslim ettik tekrar bekledik. 2 ayrı memur mülakat yapıyordu. Aradan bir saatten fazla belki 2 saat bilmiyorum zaman geçmiştir. Önümüzdeki 2 ayrı kişiye (biri aile), diğer kişi bekardı sanırım sarı dosya uzattı memur :(( Başka bir kadın vardı tekti vizesi onaylandı mülakatıda ingilizce yapmıştı. Bir de bekar gözlüklü bir çocuk vardı vizesi onaylanınca havaya zıplayıp çıkışa doğru koşmaya başlayınca güvenlik görevlisi memur uyardı. Hızlı hareket etmeyin dedi direkt durdurdu.
Ama bir eksiklik vardı mülakat için gelenlerden parmak izi alınmadı.
Mülakat için numaramız yandı bizi Almanca iyi günler diye gülümseyerek karşıladılar. Eşime ne iş yaptığını, Amerika’da ne iş yapacağını, hesabımızda ne kadar olduğunu, bana da ilk evliliğiniz mi, tek çocuk mu var diye sordular. Her şey yolunda, evraklarınızda bir sorun yok fakat şu an sistemsel sorun olduğunu ve parmak izi için 13.30 da tekrar gelmemiz gerektiğini söylediler. Bunun içinmiş demek ki. Konsolosluk çıkışının hemen sol tarafında yolun karşısında pizzacı var oraya gittik pizzaları güzeldi. Yine aynı yolda starbucks ve cafeler var zaman geçirmek için gidilebilir. 13.30 da konsolosluk önüne gittik. Bir görevli parmak izinin düzelmediğini ertesi gün öğleden sonra gelinmesi gerektiğini tüm bekleyenlere duyurdu. Ertesi gün, sabah mülakatı olan arkadaşlar foruma yazınca anladım parmak izi düzelmişti. Öğleden sonra tekrar gittik. Kapının tam karşısındaki memurlar görevliydi. Güvenlik görevlileri sıra numarası aldırmadı direkt sıraya girip ayakta bekledik. Sıramız gediğinde parmak izlerimizi verdik ve evraklarımızı teslim ettik. Önceki gün hepsini geri verdiler mi hatırlamıyorum ama e-devlet ten çıkardıklarımızı verdim onu hatırlıyorum. Eşimin çok dilli doğum belgesini istemediler Biz de sormadık. Çat pat türkçe bilen sarışın gözlüklü Amerikalı beyefendinin sesi spiker gibiydi ingilizce “vizeniz onaylandı” dedi. Teşekkür ettik oradan ayrılırken herkes gülümseyerek bize bakıyordu. Selamlaştık ve çıktık :)) daha öncede forumda okumuştum eksik evrak olur tekrar çağırırlar belki diye saat 17.00’ye kadar Ankara’dan ayrılmadık.
Pasaportlarımız bir kaç gün sonra Beşiktaş postanesine geldi. Elden teslim aldık. Hafta sonu ise 4 ay sonra Amerika’ya yerleşeceğimizi ailelerimize söyledik. Sonrada çalıştığımız kuruma. Ocak ayının ortasında çalıştığımız kurumdan istifa ettik.

28.01.2025 / 15.30 tarihine uçak biletlerimizi aldık ve şu an Boston Massachusett eyaletinden yazıyorum Evimizi MA’ da bir tanıdık vasıtasıyla İstanbuldayken kiraladık. Havalimanından indiğimizde bizi aldılar. Ertesi gün telefon ve hat işlerini hallettik. Bir sonraki gün arabamızı satın aldık, aynı hafta içinde eşim bankada hesap açtırdı. Bir sonraki hafta kızımı okula yazdırdık ve eşyalarımız geldi, yerleştik. Eşim ehliyetini dün aldı. Şimdi ingilizce kursu için araştırma yapıyoruz henüz bulamadık bayağı dolu. Onu da halledeceğiz. Yani eğer bu aşamalarda yardımcı olacak birileri olmasaydı, bizi yönlendiren, bizimle koşturan olmasaydı bu kadar kısa sürede bunların hiçbirini gerçekleştiremezdik. Her şey çok kolay ve rahat oldu bizim için. Tanıdık, güvenilir birilerinin olması çok önemliymiş arkadaşlar. Buraya gelmeden yol yordam gösterecek, sizi yönlendirecek, güvenilir birilerini bulmalısınız ki süreci kolay atlatın, yıpranmayın. Şimdi tek başımıza çırpınacaktık ama yüzüyoruz. Bu eyalete gelmeyi düşünenler varsa bana yazabilir. Yardımcı olmaya çalışırız. Her şey gönlünüzce olsun. Hoşçakalın

[Serapp]

@ysmnb İnanılır gibi değil Kısmetinizde ABD'ye gitmek varmış ve her şey su gibi akıp gitmiş. Çok sevindim, hayırlı uğurlu olsun

[ysmnb]

@Serapp çok teşekkür ediyorum. Allah herkesin gönlüne göre versin. Gerçektende her şey su gibi akıp gitti

[MomisCan]

@ysmnb gerçekten müthiş bir hikaye. Yeni hayatınızda mutluluklar diliyorum

[ATS16]

@ysmnb

Süreciniz biraz inişli çıkışlı olmuş ama sonu güzel bitmiş. Tebrikler, bundan sonraki yolunuz siz ve aileniz için çok açık olsun 🧿

İngilizce kursu için bakmadıysanız oturduğunuz bölgenin county’sine ait college’da ücretsiz online veya yüz yüze ESL dersleri olması muhtemel, geçen gün farklı dersler arastirirken karşıma çıktı benim.

[ysmnb]

@MomisCan çok teşekkür ediyorum

[ysmnb]

@ATS16 merhabalar gittik birebir görüştük fakat tarihlerin henüz belli olmadığını bir ay sonra tekrar sormamız gerektiğini söylediler. Bulunduğumuz yerde kütüphane kapalı, kiliseye sorduk ordanda dönüş alamadık araştırıyoruz. Bilgi için teşekkür ederim

[Flight101]

@ysmnb
Karşınıza çıkan emarelere verdiğiniz pozitif tepkiler sonucu başlayan yepyeni bir hayat....
Yeni kıtada yeni hayatınızda şans hep yanınızda olsun..

[EzgiLera]

@ysmnb Tebrik ederim. Kısmetinizi zorlamışsınız ve yine size nasip olmuş. İyi ki de olmuş

Başlangıç için tanıdık çok önemli. Özellikle yol yordam bilen biri sizi çok rahatlatacaktır. Manevi olarak sizi çok yıpratmış bu süreçten sonra en azından Amerika’da biraz rahatlık hak ediyorsunuz bence İngilizce kursu için, size en yakındaki kütüphaneye gidin ve ücretsiz kayıt olun. Onlar sizi en yakın İngilizce kursları için yönlendireceklerdir. Eğer isteğinize uygun bir kurs bulamazsanız, kütüphaneden İngilizce kitapları alıp kendiniz de çalışabilirsiniz

[Manushaqe]

@ysmnb hikayenizi heyecanla okudum. Cok guzel yazmissiniz ve heyecaninizi bize de gexirdiniz. Biz de agustos ta kesin göç icin hazirlaniyoruz ve bize benzeyen hayatlari okumak bize cesaret veriyor. Acikcasi su yastan sonra, iyi bir kariyer sahibiyken herseyi birakip gitmek zor bir karar. Ama sizlerin hayatlarini okuyunca biz de yapabiliriz o zaman diye bir cesaret geliyor. Umarim bundan sonraki hayatiniz da su gibi gecer. Ingilizce kursu ile ilgilo columbia universitesinin online bir programi var. Arkadaslarim oneriyor. Tablet gonderiyorlar size ve programa katiliyorsunuz. 100 usd gibi bir kayit ucreti var sonra geliriniz dusuk oldugundan destek icon basvurup bsk bir odeme ypmoyorsunuz. Ilgilenirseniz kontak kisinin numarasini gonderebilirim.

[DenizMaths]

@ysmnb Amerika tek kelimeyle sizin kısmetinizde varmış.Yeni bir ülkede hatta yeni bir kıtada hayata başlamak tabiiki kolay değil,eşinizi de anlıyorum.Ancak sonuçta hepiniz için en güzeli olmuş.Yeni yaşamınızda mutluluklar

[ysmnb]

@Flight101 çok teşekkür ederim. Şans hepimizle olsun

[ysmnb]

@EzgiLera çok teşekkür ederim

[TommyGun]

@ysmnb size ve ailenize kolaylıklar diliyorum. Her şey gönlünüzce olsun. Orlando'dan selamlar,

[ysmnb]

@Manushaqe merhaba çok teşekkür ederim. İletişim bilgilerini paylaşırsanız sevinirim

[ysmnb]

@DenizMaths çok teşekkür ederim. Darısı tüm isteyenlere

[ysmnb]

@TommyGun çok sağolun